Հայրենիք այցելած Նիկոլը Ստամբուլում այցելել էր նաև տեղի Կապույտ մզկիթ՝ խիստ ջերմորեն ողջունելով թուրք հոգևորականին: Տպավարություն էր, որ Նիկոլը 1000 տարվա իր բարեկամին է ողջունում՝ ժպիտով ու գորովանքով:

Ոմանք, իհարկե, սա կարող են համարել դիվանագիտական վաքրականոնային սովորական դրսևորում, սակայն այս տեսարանը մի այլ իմաստ է ձեռք բերում հայ եկեղեցու դեմ Նիկոլի սանձազերծած հալածանքների ֆոնին. ի՞նչ անուն տաս նրան, ով հալածում է իր մայր եկեղեցին ու դրա առաջնորդին, բարերարին՝ միաժամանակ որդիաբար ու անսահման խոնարհությամբ ողջունելով թուրք հոգևորականին:

Նիկոլի դեպքում զարմանալ պետք չէ. թուրքական մզկիթն է նրա հոգևոր տունը, այլ ոչ թե Էջմիածինը, ինչը վաղուց է ապացուցել: Այդպես չլիներ, Արցախը սեփական ձեռքերով կծախեր ու կհայաթափե՞ր, թե՞ Ալլահշուքյուրի պատվերը ջերմեռանդությամբ կկատարեր այնպես, որ թուրքերն էլ զարմանային ու սեփական աչքերին չհավատային:

Վաղը Էրդողանը հրամայելու է եկեղեցիների գմբեթներից իջեցնել խաչն ու կիսալուսին տնկել, անելո՞ւ է: Կանի, բայց այն պայմանով, որ էլի ինքը թագավրի: Թուրքերը սրա ձեռքով Հայաստանը վերածելու են իսլամական երկրի ու Ալլահշուքյուրին էլ այստեղ գլխավոր մուֆթի կարգեն, որ Նիկոլին թլպատի. Նիկոլը հաճույքով յուր թլիպը կկտրի:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել