Նախիջևանում կայացած Էրդողան-Իլհամ ներկայացուցչական հանդիպմանը զուգահեռ թուրք-ադրբեջանական ԶԼՄ-ներում շրջանառության մեջ է դրվել այն տեղեկությունը, ըստ որի՝ Բաքուն պատրաստվում է Հայաստանից պահանջել 100 մլրդ դոլար գումար կամ ամբողջ Սյունիքը ՝ դրա դիմաց. Ադրբեջանի կողմից Հայաստանին առաջարկած խաղաղության պայմաններից մեկը 100 միլիարդ դոլարն է, որը 30-ամյա «օկուպացիայի» փոխհատուցումն է:

Այս տեղեկություններն ակնհայտորեն պատահական բնույթ չունեն. թուրք-ադրբեջանական ծրագիրը հենց դա է: Ընդ որում՝ նշվում է, որ Բաքուն պատրաստ է ուժային սցենարով միջանցքի բացմանը, ինչը կարելի է համարել՝ ուղիղ սպառնալիք՝ ՀՀ սուվերենությանն ու տարածքային ամբողջականությանը:

Այս ամենը կարելի կլիներ համարել՝ թուրքերի քարոզչական ցնորամտություն, եթե Հայաստանի ղեկին չլիներ Նիկոլը: Ինչ-որ կերպ արդարացնելու համար միջանցքի տալը կամ Սյունիքի կորուստը Նիկոլը կարող է հայտարարել, որ քանի որ ՀՀ քաղաքացիների բարեկեցությունն իր համար առաջնային է, ապա ստիպված Սյունիքն է տվել, քանի որ եթե չտար, հարկերը կարող էին ասենք մի տասն անգամ ավելանալ, իսկ քանի որ Հայաստանում առանց այն էլ աղքատություն է, ուստի ինքն ընտրել է չարյաց փոքրագույնը: Իհարկե, Նիկոլի երազանքը հենց սա է, բայց խնդիրն այն է, որ միջանցք լիել-չլինելու հարցը միայն Նիկոլով չէ, որ որոշվում է. Սյունիքում բախվում են աշխարհաքաղաքական ու ռազմաքաղաքական շահեր, ուստի զուտ առուծախի տարբերակը կարծես թե գոնե առայժմ բացառվում է:

Բոլոր դեպքերոմ, երբ Սյունքն էլ «հորով-մորով անեն», ՔՊ-ականները հենց ադրբեջանական վերոհիշյալ թեզերով էլ կարդարացնեն իրենց հայրենադավությունը՝ հայտարաելով, որ փողի ու հայրենիքի միջև իրենք ընտրել են առաջինը:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել