«Ասկյար Հրաչիկը»՝ Աննայի ախպեր, որ ինքն իրեն լրագրողի հետ զրույցում հռչակել է՝ հոգևորական, բաձրաստիճան հոգևորականներից մեկին մեղադրել է աչքերի չար արտահայտություն ուենալու ու չար լինելու համար և ասել, որ հոգևորականը, ի տարբերություն իր նման աշխարհիկների, չի կարող չար լինել: «…եթե ինքը տեսել է չար աշխարհիկ մարդ, ինքը, հենց իր գործը նա է,ո ր ինձ դարձի բերի…»,-մասնավորապես՝ հայտարարել է չարացած Հրաչիկը:

Իսկ Հրաչիկը չի՞ կռահում, թե ինչու է հոգևորականը չարացած: Մարդկ չարացած են, քանի որ տարիների ջանքերն ու ներդրած նյարդերը՝ հրաչիկներին բարիացնելու, պտուղ չեն տվել, Նիկոլին անհնար է եղել դարձի բերել: Քանի՞ անգամ է նույն կաթողիկոսը սիրով ու հայրաբար հորդորել՝ հեռանալ կամ դադարել երկիրը քանդել, ո՞վ է լսել: Ոչ միայն չեն լսել, այլև է՛լ ավելի են ռսպիացել, վերջում էլ դարձել են Ալլահշուքյուրի հոգեզավակները՝ ներսից օգնելով երևանյան ղազիաթ հինել: Այսքանից հետո Աննայի ախպերն ակնալում է, որ ինչ-որ մեկի աչքերից պետք բարություն ու սե՞ր հորդի, քնքշա՞նք բխի իր հանդեպ:

Ասկյարներին ոչ թե սեր ու հանդուրժողականություն, այլ կախաղան է հասնում, և իշխանափոխությունից հետո հրաչիկները սեփական մաշկի վրա են զգալու հասարակության ներսում իրենցի գործողությունների պատճառով կուտակված չարության ֆիզիկական հետևանքները…
ները…
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել