Աննայի հետ միասին գինու փառատոնին մեծաթիվ «ախռանիկներով» ներկայանալուց առաջ Նիկոլը շնորհավորական ուղերձ էր հղել Ադրբեջանին ու ադրբեջանցիներին՝ Կուրբան-Բայրամի առթիվ՝ մաղթելով խաղաղություն, բարեկեցություն, բագավաճում «մեր երկրներին ու ժողովուրդներին»:

Նիկոլի կողմից հղված նման շնորհավորանքը չի կարող անակնկալ կամ ապշեցուցիչ ինչ-որ բան համարվել. Ադրբեջանը Նիկոլի հարազատ երկիրն է, ադրբեջանցիներն էլ՝ արյունակիցներ: Վերջիվերջո ո՞վ է ստուգել Նիկոլի ԴՆԹ-ի բաղադրությունը, որ կարողանա հաստատ պնդել՝ հայ է: Որ հայ լիներ, Արցախը ցեղասպանածին, հայ ժողովրդին էքզիստենցիալ թշնամի համարողին կշնորհավորե՞ր: Այնպիսի ջերմությամբ է այդ տողերը գրել, ասես դրանց հասցեատերը ոչ թե արյունարբո բեղավորն է, այլ հայ ժողովդի հավերժ բարեկամ, բարեպաշտ մեկը:

Նիկոլն իրականում ադրբեջանցիներին շնրոհակալություն է հայտնել. եկեղեցու դեմ նրա պայքարում Հայաստանը մի մեծ ղազիաթի վերածել պատրաստվող Ալլահշուքյուրը հավատարիմ դաշնակից է դարձել, իսկ քանի որ այդ հարցում Նիկոլն օբյեկտիվորեն «պադերժկայի» կարիք է զգում, ուստի չի կարողացել էմոցիաները զսպել:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել