Կազմելով Նիկոլի աջակիցների սեկտորները՝ ստանում ես հետևյալ պատկերը.
ա. 40-60 տարեկան կրթական ցածր ցենզ ունեցողներ, որոնց մեջ կանայք ավելի մեծ թիվ են կազմում, քանի որ իրենց բնական զգացմունքայնության պատճառով ավելի են տրվում զգացական մանիպուլյացիաների:
բ. Մարզական երկրպագուների (բալետշիկների) քաղաքական տարատեսակը, որը պատրաստ է իր «թիմին» աջակցելու ամեն պարագայում՝ անկախ նրա խաղի որակից:
գ. Իր քաղաքական թիմը և մոտակա շրջապատը:
դ. Մարդիկ, որոնք ակնհայտորեն տեսնում են Նիկոլի՝ որպես պետական կառավարչի ապիկարությունը, սակայն հույսները չեն կորցնում, քանի որ հույսը վերջինն է մեռնում:
ե. Մարդիկ, որոնք ակնհայտորեն տեսնում են, որ Նիկոլը՝ որպես պետական կառավարիչ, ապիկար է, բայց հորիզոնում ուրիշին դեռ չեն տեսնում:
զ. Նոր իշխանության «լափամանից» օգտվողները:
Թարմացված
է. Սփյուռքահայության (հնաբնակ և նորաբնակ, արևմտահայ և արևելահայ) շրջանակներ, որոնք խանդավառ էին հեղափոխությամբ, բայց Հայաստանից հեռու ապրելու պատճառով իրավիճակը գնահատելու ինդիկատորների ճիշտ աշխատանքի խնդիր ունեն:
ը. Մարդիկ, որոնք ունակ են տեսնելու իշխող ուժի թույլ տված սխալները, բայց դեռ «թողնում» են, որ կառավարությունը «աշխատի»:
Ու հիմա ինչքան էլ Նիկոլը փորձի «մտրակի և քաղցրաբլիթի», մանիպուլյացիոն տարբեր ռեսուրսներով պահպանի այդ սեկտորի մեծությունը, չի ստացվի․ ժամանակը ի վնաս իրեն է աշխատում, իսկ եթե այդ ժամանակը շատ ձգձգվեց, ապա նաև ի վնաս Հայաստանի:
