«Առավոտն» իր խմբագրականում գրել է. «Ի՞նչ գործ ունեն քահանաները դպրոցում» հարցը, որը վերջին օրերին ակտիվ քննարկման առարկա դարձավ, ունի բազմաթիվ պատասխաններ՝ սկսած Սահմանադրության վկայակոչումից, վերջացրած բարձրագոչ բարոյական խրատներով...

Նույնը՝ հոգևոր դաստիարակությունը: Ես ուզում եմ, որ իմ երեխայի հետ շփվի Հայ առաքելական եկեղեցու հոգևորականը՝ եթե նա իսկապես նվիր­ված է իր ծառայությանը: Ես չէի ուզենա, որ հոգև­որ թեմայով իմ երեխաների հետ զրուցի հին մտա­ծողությամբ դասատուն, որին պարզապես հավելյալ «ժամեր են գրել»՝ «Հայ եկեղեցու պատմություն» առարկայի տեսքով, դա երեխաներին աթեիստ դարձնելու ամենաուղիղ ճանապարհն է: Իսկ շփվե­լու թեման չպիտի լինի այն, թե երբ, որ թվին որ կաթողիկոսն է որ աթոռը կամ հակաթոռը հիմնել, դրա համար կա հայ ժողովրդի պատմություն:

Թե­ման պետք է լինի այն, ինչ միավորում է բոլոր հիմ­նական հոգևոր ուսմունքները՝ բարություն, սեր, կա­րեկցանք, աշխատասիրություն, ինչպես նաև՝ ատելության, նախանձի, խանդի, ցասման մերժում: Բայց շատ հնարավոր է, որ լինեն ծնողներ, որոնք այդ ամենի մասին լսել անգամ չեն ուզում: Թող հայտարարեն, որ նրանք այլ արժեքներ են դավա­նում և չթողնեն իրենց երեխաներին այդ դասերին: Ամեն մեկի որոշելիքն է:

...Կիրակի իմ տան դուռը թակեցին երկու լավ հագնված և լավ շպարված կանայք և ասացին, որ նրանք մտածում են Աստծո որոշումների մասին: Ես ներողություն խնդրեցի և դուռը փակեցի: Ես էլ եմ մտածում, բայց՝ միայնակ»:

Նյութն ամբողջությամբ կարդացեք թերթի այսօրվա համարում:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել