Մի Իմաստուն, ելույթ ունենալով լսարանի առջև, մի անեկդոտ պատմեց: Լսարանը ցնցվեց ծիծաղից: Մի քանի րոպե անց, նա նորից պատմեց նույն անեկդոտը: Միայն մի քանիսը լսարանում ժպտացին: Երբ Իմաստունը նորից նույն կատակը կրկնեց՝ ոչ ոք այլևս չծիծաղեց:

Իմաստունը ժպտաց և ասաց՝

— Նույն կատակի վրա անընդհատ ծիծաղել Դուք չեք կարողանում… Այդ դեպքում ինչու՞ եք Ձեզ թույլ տալիս անընդհատ լաց լինել միևնույն առիթով:

Սալվադոր Դալի "Անձրևի ատավիստական մնացորդները" 1934 

 

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել