Հետաքրքիր է կա՞ բանաստեղծություն, որը կբացատրեր պատերազմի ավարտից 7 ամիս անց զոհերի թվի գաղտնի պահելը։
Կա՞ պոեմ անհետ կորածների թվի ու ճակատագրի մասին։
Գուցե նովե՞լ՝ սառնարաններում պահվող զինվորների մարմնի մասերի մասին։
Իսկ պատմվա՞ծք՝ անտառներում փտող մեր եղբայրների մարմինների մասին:
Կա՞ վեպ, որ կթեթևացնի գերիների տանջանքը։
Եվ ամենակարևորը. ինչո՞ւ ենք մենք այս ամոթի ու խայտառակության պատմությունը գրում մեր արյամբ ու արցունքներով։
May be an image of outdoors
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել