Երեկ շատ զգացմունքային օր էր։ Բոլո՛րս, առանց բացառության՝ բոլո՛րս ունենք հույզեր՝ կապված սեպտեմբեր 27-ի հետ։
Մեկի սիրտը լի է ցասումով, մյուսինը՝ վշտով, երրորդինը՝ առհասարակ՝ հուսահատությամբ։
Մեկն արտահայտվում է նեղ շրջապատում, մյուսը՝ սոցցանցում, երրորդն առհասարակ իր մեջ է պահում։
Մեկն անկեղծ է, մյուսը՝ կեղծավոր, երրորդը՝ չի էլ հասկանում - որքանով է անկեղծ ու որքանով՝ կեղծավոր։
Բայց հույզեր ունենք բոլորս։ Ու բոլորս ենք հասկանում, որ «սեպտեմբեր 27-ի» գահավիժումը շարունակվում է։
Մեր երկիրը շարունակում է գահավիժել, իսկ մենք, որպես հավաքականություն, այդպես էլ չենք գտնում այն գաղափարական-ծրագրային-կադրային «փրկօղակը», որի օգնությամբ պիտի կանգնեցնենք գահավիժման այդ ընթացքը։
Լավն այն է, որ ուղի որոնողներ կա՛ն։ Վատն այն է, որ նրանք քիչ են ու դեռևս ձեռնունայն։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել