Հաղթանակն ու առաջ գնալու ձգտումը ունեն միայն մեկ թերություն . հաճախ տարվելով առաջ գնալու ու հաղթանակի հասնելու խաղով , մենք սկսում ենք վազել , որպեսզի արագ տեղ հասնենք ու մոռանում ենք , որ հաղթանակը պետք է հաստատուն լինի :
Հաղթանակին ու նպատակին հասնելը նույնպես խաղ է : Բայց հաճույք պետք է ստանալ ոչ թե բուն հաղթանակից , այլ դեպի հաղթանակը տանող ճանապարհից , խաղի ընթացքից : Ստեղծել սեփական կանոններ, քայլել առաջ ու չվախենալ բարդացնել խաղը , ընդունել դիմացինի խաղի կանոնները, որպեսզի հետո կարողանաս թելադրես քոնը ու խաղը վերցնես քո ձեռքը ՝ սա է հաճույքը :
Չպետք է մոռանալ , որ ամուր է այն շենքը , որի հիմնասյուներն ու հիմքն է ամուր : Իսկ մեր հաղթանակի հիմքը պետք է ամուր կառուցել :
Երբեմն մեզ վախեցնում է մեր ճանապարհը : Դեպի նպատակ տանող ճանապարհը միշտ երկար է թվում : Ու մեզ անընդհատ թվում է , թե չենք հասցնի , որ ինչ-որ բան այնպես չէ , որ մենք չենք գնում առաջ : Ու այդ մտքով էլ ահաբեկված ՝ սկսում ենք վազել : Միգուցե վազելով շատ արագ հասնենք ճանապարհի ավարտին , սակայն մենք շատ արագ կկորցնենք այն ամենը , ինչին այդպես արագ հասանք :
Պատկերացրեք , որ ձեր առջև դրված է գիրք , որն ունի հազար էջ : Այո, բավականին ծավալուն գիրք է : Դուք պետք է կարդաք այդ գիրքը :
Դուք կարող եք մի քանի ամիս չկարդալ և ոչ մի էջ , բայց վերջին երկու օրվա ընթացքում կարդալ ամբողջը : Տեսականորեն դուք կարդացել եք այն , բայց մի քանի շաբաթ անց դուք ոչինչ այդ գրքից չեք հիշի , որովհետև մեծ ծավալ ունեցող ինֆորմացիան պետք է մաս առ մաս ընկալել : Ուղեղն ի զորու չէ դիմանալ այդպիսի մեծաքանակ ինֆորմացիայի : Ինչպես արագ կարդացիք , այդպես արագ էլ մոռանալու եք :
Կարող եք էջեր բաց թողնել , չկարդալ ՛՛անպետք՛՛ հատվածները : Այդպես դուք կհասկանաք գրքի բուն իմաստը , բայց չեք հասկանա գրքի գեղեցկությունը , քանի որ բոլոր այդ նկարագրություններն ու երկխոսություններն են գրքին երանգ տալիս : Իմանալ գրքի բովանդակությունն ու հասկանալ գիրքը ՝ նույնը չէ : Գիրքը հասկանալու համար նախ պետք է հասկանալ ու ընկալել գրքի բոլոր երանգները , ծանոթանալ ամբողջ ներկապնակին :
Եվ կա երրորդ տարբերակը . դուք կարող եք օրական կարդալ , ասենք, քսան էջ : Ոչ ավել, ոչ ՝ պակաս : Ուղիղ քսան էջ : Մտածում եք , որ քիչ է , չէ՞ :
Ամեն օր դուք հաստատուն կգնաք առաջ : Կգնաք առաջ փոքր քայլերով , բայց այս դեպքում կարևոր է ոչ թե քայլի չափը , այլ հաստատուն առաջ գնալը : Միգուցե դուք ավարտեք ձեր գիրքը երկու ամսից , բայց դուք կկարդաք գիրքը հասկանալով : Երբ դուք չեք սկսի վազել քանակի ետևից ՝ որակ կստանաք : Դուք կհասկանաք հեղինակի գրած ոչ թե տողերը , այլ ՝ տողատակերը : Դուք կվայելեք բոլոր նկարագրությունները , դուք կսկսեք ապրել այդ գրքով ու ընթերցանությունը կդառնա ոչ թե անտանելի վազք , այլ ՝ հաճույք :
Կյանքն էլ գիրք ընթերցելու պես մի բան է :
Մինչ շտապում ենք վազել դեպի նպատակներ արժի մի պահ մտածել . արդյո՞ք մեր հիմքը ամուր է , արդյո՞ք նպատակին հասնելուց հետո մենք արագ չենք գլորվի ներքև ...
Բոլոր ճանապարհները միանման են . նրանք մեզ տանում են կամ տատասկների միջով , կամ դեպի տատասկներ :
Նյութի աղբյուր՝ http://sunesevada.blogspot.com/2012/02/blog-post.html
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել