Ադրբեջանը 30 տարի աշխատավարձ էր տալիս մարդկանց, որոնք հայկական բանակի վերահսկողության տակ գտնվող վարչական շրջանների ղեկավարներ էին նշանակված թղթի վրա, նաև դրանց տեղակալներ, գյուղապետեր, քաղաքապետեր։
30 տարի Ադրբեջանում եղած համապետական և ՏԻՄ ընտրությունները թղթի վրա անցկացվում էին նաև Ստեփանակերտում, Շուշիում, Արցախի բոլոր գյուղերում ու բոլոր էն տարածքներում, որոնք 30 տարի թուրքի ոտք չէին տեսել։
Անում էր մարդահամար, ցույց տալիս թվեր։ Վիճակագրության պետական կոմիտեով ու դրա տվյալներով Արցախը ցույց էր տրվում Ադրբեջանի մաս, ներկայացվում էին վիճակագրական տվյալներ, բնականաբար ֆիկտիվ բոլոր այդ 30 տարիների համար։ Բայց ներկայացվում էին։
Ավելին, խորհրդարանում ուներ Արցախից «ընտրված պատգամավոր(/ներ)»:
Հիմար չէին, որ անում էին։ Անում էին ոչ մենակ աշխարհին ցույց տալու, որ համաձայն չեն հակամարտությունը սառեցված պահելու շուրջ առկա կոնսենսուսի հետ, այլ նաև սեփական հասարակության ուղեղի մեջ թեման կենդանի պահելու համար։
Իսկ ի՞նչ ենք անում մենք։ Մենք լուծարում ենք ամեն ինչ ու գնում ենք Հայաստանի համար «կադաստրի թուղթ հանելու», որը ոչ մենակ չեն տալու, այլ մի բան էլ ասելու են՝ էսքան տարի առանց հախ ապրելու վարձն էլ եք դեռ տալու, կգաք 100 տարվա բնակվարձի տեղ մեր գոմերում կքնեք, առավոտներն էլ նախիրը սար կհանեք։
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/artyom.tonoyan1/posts/pfbid0SS86s2vBsuPSEpbyHXUXeuCtKGxSWVVK3vzMi9E2xaavzK8wXfYnECJMSbDromsNl
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել