Հայաստանում կատարվողին արտաքին աշխարհի արձագանքներում օբյեկտիվության սպասումը հերթական խաբկանքն է, անտրամաբանական հույսը և անիմաստ մխիթարության սպասումը։
Մեր երկիրը ցավալիորեն դարձել է աշխարհաքաղաքական խոշոր շահերի բախման ասպարեզ, որտեղ, ըստ «սցենարիստների»՝ պետք է լինի հնարավորին թույլ ու անկարող իշխանություն և դրան համարժեք սպասարկու ու անդեմ ընդդիմություն։
Իրականում այս խոշոր շահերի բախման կիզակետում Հայաստանը դեռ չի պարտվել, չնայած գտնվում է վտանգավոր սահմանագծին, որովհետև ընդդիմության մասով վերոնշյալը ոչ միայն իրականություն չի դարձել, այլ նաև ստացվել է բոլորովին հակառակ պատկերը։
Ազգային-պահպանողական ընդդիմությունը ոչ թե թուլացել, այլ ուժեղացել է՝ իր դիրքերը պահպանելով ոչ միայն արտախորհրդարանական մակարդակում, այլ նաև ամրագրելով տեղեր խորհրդարանում և արտացոլելով թեև ընտրողների ավելի փոքր, բայց, ըստ էության, զգալի և ճիշտ աշխատելու դեպքում աճի միտում ունեցող մի հատվածի համակրանքը, որը տեխնոլոգիական ծեռնածվությամբ փորձ է կատարվում դուրս թողնել «ժողովրդի» պոպուլիստական «սահմանումից»։
Հետևաբար, պայքարը Հայաստանի համար դեռ ընթացքի մեջ է, և ոչ ոք չի կարող պնդել, թե ազգային-պահպանողական ընդդիմությանը ձայներ տվածները Հայաստանի ժողովրդի ներկայացուցիչները չեն։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել