Ուրարտական ժամանակաշրջանի սեպագիր արձանագրություններից և Հելլենիստական դարաշրջանի դրամագիտական նյութերից զատ Երևանի մասին հարուստ տեղեկություններ ենք ստանում նաև միջնադարյան վիմագիր արձանագրությունների և մատենագրության միջոցով: 
<<Գիրք Թղթոց>>-ի և Սեբեոս պատմիչի վկայությունների համաձայն ապացուցվում է Երևանի որպես բնակավայրի գոյությունը 6-7-րդ դարերում: 
Բացի այդ ուշագրավ տեղեկություններ է հաղորդում նաև Սևանի Առաքելոց եկեղեցու գմբեթի վրա հայտնաբերված 874 թ. արձանագրությունը: 
Արձանագրության ընդհանուր բովանդակությանը համապատասխանող տեղեկություն է հաղորդում նաև 13-րդ դարի պատմիչ Ստեփանս Օրբելյանը իր <<Պատմութիւն տանն Սիսական>> աշխատության մեջ: 
Երկու տեղում էլ Երևանը հիշատակվում է իր այգիներով: (Ընդհանրապես Երևանը միջնադարյան աղբյուրներում գրեթե միշտ հիշատակվում է իր փարթամ և անծայրածիր այգիներով): 
Սևանի Առաքելոց եկեղեցու վիմագիր արձանագրության Երևանին վերաբերող հատվածը.
<<ԱՑՏԱՓ, ՈՐՍՆ ԶԿՌԱԿԾՆԿԻՆ, ԱՅԳԻ Ի ԳԱՌՆԻ ԵՒ ՅԵՐԵԻԱՆ. ԵՒ ԹԱՆԿԱԳԻՆ ՆՇԱՆ...>>
Ստեփանոս Օրբելյանի վկայությունը լիովին համապատասխանում է վերոհիշյալին: 
Այգիները պահպանվել են նաև պարսկական, ռուսական տիրապետությունների շրջանում, իսկ Ալեքսանդր Թամանյանը իր ճարտարապետական մեծագույն տաղանդի շնորհիվ քաղաքի հատակագիծը գծելիս կարողանում է կանխել դրանց մեծ մասի ոչնչացումը: 
Այսօր այդ անտառները ոչնչացված են, իսկ դրանց տեղում վեր են խոյացել պետականության <<փառքն ու հզորությունը>> խորհրդանշող սրճարանները և ռեստորանները:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել