Արցախում «Ղարաբաղ Տելեկոմի» բաժանորդները յուրաքանչյուր ամիս «խոսելավճարից» (րոպեավճար) բացի պարտադիր մուծում են 1200 դրամ բաժանորդավճար։ Նույնիսկ եթե մի ամբողջ տարի չօգտվեն բջջայինի ծառայությունից, այդ մեկ տարում ՂՏ-ին պիտի վճարեն 14.400 դրամ (12 x ամենամսյա 1200 դրամ)։
Մեր ընտանիքում բջջային հեռախոսից օգտվող երեք անդամներս մաքուր «խոսելավճարից» բացի ՂՏ-ին տարեկան լրացուցիչ վճարում ենք 43.200 դրամ...
Մենք, իհարկե բարեգործ չենք կոչվում։ Ինչպես բարեգործ չեն կոչվում արցախցի 30-35 հազար այն բաժանորդները, ովքեր լրացուցիչ ՂՏ-ի գրպանն են մտցնում տարեկան 14.400-ական դրամ... Այսինքն՝ 1 տարում ՂՏ-ն արցախցիներից հենց այնպես կորզում է ավելի քան 430 միլիոն դրամ։
Ի տարբերություն մեզ, մեր այդ գումարների մի մասով նվիրատվություններ անող ՂՏ-ի գործադիր տնօրեն Ռալֆ Երիկյանը (Հայաստանում «Վիվա Սել»-ի ղեկավարը) անվանվում է բարեգործ... Երևի մեծագույն հաճույք է ուրիշի փողերով նվիրատվություններ անելը։ Ինչպես թոշակառու հարևանս կասեր՝ «Ստի հերն անիծած, թե դա բարեգործություն է»...
