Գրեթե մի տարի անցավ Արցախը կորցնելուց ու խայտառակ պարտություն կրելուց հետո. էս ընթացքում ի՞նչ ենք արել, որ հետ բերենք Արցախը

Էս ընթացքում ի՞նչ ենք արել, որ հետ բերենք Արցախը։

Մանկապարտեզներում, դպրոցներում, ԲՈւՀ-երում և այլ ուսումնական հաստատություններում բարձրացրե՞լ ենք ռազմահայրենասիրական ոգին։ Կրթում ու դաստիարակու՞մ ենք էնպիսի սերունդ, որ կարողանանք կրկին վերաազատագրել Արցախը։ Կարծում եմ՝ ո՛չ։

Ըդհակառակը։ Հասարակության մեջ քարոզվում, տարածվում ու փորձում է կատարվում սերմանել պարտվողականությունը, հարմարավողականությունը, պարտվածի հոգեբանությունը, մշտական վախը թուրք-ադրբեջանական տանդեմից, Աստծո և այլոց կողմից մոռացված լինելը, միջազգային հանրությունում միայնակ մնալը և նմանատիպ բազմաթիվ կեղծ ու զազրելի թեզեր։

Եթե ուզում ենք Արցախը մերը լինի, տարածաշրջանում դառնանք կրկին երբեմն հաղթանակած ազգը ու, ընդհանրապես, աշխարհում մեզ հարգեն ու ընդունեն, ապա պետք է սկսենք ռազմահայրենասիրական դաստիարակությունը հենց մանկապարտեզից ու հենց այսօրվանից, որովհետև մի տարի արդեն ուշացրել ենք