Ես (մենք) կորցրել եմ երկրի մի մասը, երկիրն աննորմալ սոցիալական խնդիրների առաջ ա, Թուրքիան ինչ-որ զորքեր ա կուտակում երկու կողմից, ու այդ կոլապսի ֆոնին մի աղջիկ սպառնում ա unfollow անել, որովհետև ոչ պաշտոնական ինֆո ա տեսել իմ էջում..
Ինչ-որ մեկը լուրջ դեմքով դեռ հղում ա անում պաշտոնական ինֆոյին՝ որպես ճշգրիտ աղբյուրի: Նենց տպավորություն ա, որ սպասում են՝ Արծրունն անձամբ հաստատի, նոր մարդիկ հավատան:
Իսկ ես 44 օր հավատում էի պաշտոնական ինֆոյին: 44 օր իմ ծանոթներից, տարբեր աղբյուրներից լսում էի պաշտոնականից շատ ավելի բացասական ինֆո, բայց անկեղծ մինչև վերջ հավատում էի պաշտոնական տեսակետին: Երբ Արծրունն աչքով-ունքով հասկացնում էր, որ «հեսա անակնկալներ են լինելու», իրոք հավատում էի, չնայած շատ ընկերներ հակառակն էին ասում: Վստահ էի, որ հեսա բեկում կլինի, հատուկ են թշնամուն բերում Շուշիի տակ, որ գյոռբագյոռ անեն: Հավատում էի: Իրոք հավատում էի․․․ Ու հիմա լրիվ դատարկություն ա մեջս:
Հիմա էլի կռվում ենք՝ ով ում կողմից ա: Ով ա զոմբի, ով ա նախկին: Ու դա կարծես չի օգնում Հայաստանն ավելի ուժեղ դարձնել: Օկ, ես, ասենք, վատն եմ, նենգ եմ, կողմնակալ եմ: Բայց ես ապրում եմ էս երկրում, ուզում եմ՝ իմ երկիրը լինի ավելի լավը, ու ցավում եմ իմ երկրի համար ոչ պակաս, քան «վրեժի» կոչեր անողները, ու ես անում եմ էն, ինչ գտնում եմ օգտակար: Չնայած մտածում էի՝ մոտակա ամիսն ընդհանրապես չխոսեմ, բայց չխոսալու վակուումը լցվում ա թշնամանքով ու ագրեսիայով: Դրա համար ինձ ակնեղծ հուզող հարցեր եմ մեկ-մեկ գրելու:
- Եթե վարչապետը դեռ 2.5 տարի առաջ իմացավ, որ Արցախի խնդիրը փակուղում ա, ու բախումն անխուսափելի ա ի վերջո, ապա․
- Ինչո՞ւ հենց սկզբից ՀԱՊԿ-ի հետ հարաբերությունները փչացրեց,
- Ինչո՞ւ կարևոր պետական բարձր պաշտոնների նշանակեց Ռուսաստանի դեսպանատան վրա ձու շպրտող մարդկանց,
- Ինչո՞ւ Ազգային անվտանգության խորհորդում նշանակեց մարդու, որը չնայած հրաշալի ՀԿ աշխատակից ա եղել, բայց ակնհայտորեն իր հետ շատ դժվար կլիներ շփվել ՌԴ գործընկերոջ՝ Պատրուշևի հետ,
- Իրանի հետ հարաբերությունները թուլացրեց՝ ի հաշիվ Իսրայելի հետ հարաբերությունների, որոնք այդպես էլ չաշխատեցին։