Մերձավոր Արևելքի Ամերիկյան նպաստմատույց կոմիտեի որբանոցների ներքո 1920-ականներին գործում էին արտադրական կենտրոններ: Նրանցից խոշորագույնը գտնվում էր Ալեքսանդրապոլում (Գյումրի), որը կազմակերպել և ղեկավարում էր տիկին Բիրթեն Անդերսոնը: Մոտ 4 հազար հայ որբերի համար օրվա առաջին կեսն աշխատանքային էր. նրանք տիրապետում էին արհեստների հմտություններին և կատարում աշխատանքային տարբեր առաջադրանքներ, իսկ երկրորդ կեսին անց էին կացնում իրենց դասաժամերը: Արդյունքում Հայաստանում գտնվող հազարավոր փախստականների և որբերի հնարավոր եղավ ապահովել անհրաժեշտ հագուստով և սարքավորումներով: