Ես բացի այս 5 մտավորականներից ուրիշի չգիտեմ, որ գործ արած լինի մեր արդար դատի ճանապարհին...

Ինձ համար վերջին շրջանում կան ընդամենը մի քանի հայ մտավորականներ, ովքեր մեր արդարացի պահանջատիրության կրողներն են աշխարհում.

Սոս Սարգսյան (հայ կինոյի Նահապետն ու Ձորի Միրոն),
Տիգրան Մանսուրյան աշխարհա-հռչակ, բայց հայրենիքում պակաս գնահատվող տաղանդավոր կոմպոզիտոր, ով գերմա-նացիների պատվերով գրել է «Ռեքվիեմ» (որը բեռլինյան պրեմիերայից երկու տարի անց է միայն հնչում Երևանում), Պերճ Զեյթունցյան («Վերջին արևագալը»,  

«Ոտքի, դատարանն է գալիս» կոթողային պիեսների հեղինակ),

Արա Գևորգյան, ում հետևողա-կանության շնորհիվ առնվազն երկու երկրի խորհրդարան ճանաչել է Հայոց ցեղասպանությունը, և Մեծ եղեռնի մասին երգել են տասնյակ ազգությունների երգիչներ իրենց լեզուներով, և վերջերս անժամանակ հեռացած Ֆլորա Մարտիրոսյան,

ով Եղեռնի 100-ամյակին ընդառաջ համաշ-խարհային խոշորածավալ համերգաշրջան էր նախաձեռնել... Կարծես թե վերջ, ուրիշ արվեստագետի չգիտեմ, որ բացի նեղմիտ ու չարչրկված ձևակերպումներ հնչեցնելուց` գործ արած լինի մեր արդար դատի ճանապարհին...