16:37 , 13 նոյեմբեր, 2012
-Ափերդ կարոտել եմ...
-Ուզում ես, որ վերջնականապես կործանվե՞մ:
-Կարծում էի, որ կործանվել ես, չէ՞ որ ես կործանվեցի առանց քեզ:
-Բայց ոչ վերջնականպես:
-Կկործանքվենք միասին` վերջնականապես:
-Իմ կողքին դու դժվար էիր շնչում, պատճառը այդպես էլ չիմացա:
-Սրտի զարկերը, ցավոք, կառավարել չենք կարող: Ես նույնպես չկարողացա, դրա համար շնչահեղձ էի լինում քո կողքին, բայց միայն քո:
-Մեկ էլ ափերդ միշտ սառն էին...
-Ափերս էլ միայն դու էիր տաքացնում, իսկ հիմա նրանք միշտ ձեռնոց են կրում, որպեսզի ոչ ոք չտաքացնի նրանց:
-Երբ մատներս հպում էի ափերիդ, ես զգում էի՝ ինչպես է էլեկտրական մի հոսանք անցնում մարմնիդ միջով: Յուրօրինակ էին ափերդ, դու...
-Ոչինչ չի փոխվի: Ափերս էլ սառը կմնան:
-Ոչ: Բայց զանգիր: Ես կսպասեմ:
-Կգաս, բայց առանց ձեռնոցների:
-Ափերդ եմ ուզում տաքացնել, կարոտել եմ...
P.S Devoted to someone special...