Միշել Էնդե
15:02 , 13 դեկտեմբեր, 2013
Նա այևս չէր ցանկանում լինել ամենամեծը, ամենաիմաստունը կամ ամենաուժեղը: Այդ ամենը մնացել էին ետևում: Նա հիմա ուզում էր, որ իրեն սիրեին այնպիսին, ինչպիսին կար. լավն էր, թե վատը, խելացի էր, թե հիմար, գեղեցիկ էր, թե ոչ այնքան, իր բոլոր թերություններով հանդերձ ու գուցե թե հենց դրանց համար…
Աշխարհում հազարավոր ուրախություններ կան, բայց, ըստ էության, դրանք բոլորը մեկ մի հատիկ ուրախություն են` սիրելու ուրախությունը: Սիրել և ուրախանալ` դրանք միևնույն բանն են: