Tert.am-ը գրում է.
Քարոզարշավի մեկնարկի օրվանից պահել եմ խոստումս՝ չանդրադառնալ ներքաղաքական ատելության արշավի վերածված ընտրարշավին, այսօր բացառության կարգով խախտում եմ լռությունը: Երկրի ոչ ադեկվատ ղեկավար ունենալու վերջն էլ սա է, ստիպված եմ արձագանքել հայ ժողովրդի պատմության՝ հուսամ վերջին չարիքի՝ Նիկոլ Փաշինյան անուն-ազգանունը կրող Հայաստանի վարչապետի հերթական ցնդաբանությանը՝ ոչ թե նրան պարսավելու կամ անարգանքի սյանը գամելու, այս մասին «Երեկոյան լուրեր Աբրահամ Գասպարյանի հետ» հաղորդման ընթացքում ասել է Աբրահամ Գասպարյանը։
«Նա այդ պատվին ու սյունյաց հազարավոր ողջույնների՛ է օրական արժանանում…իմունիտետ է ձեռք բերել և նրա վրա չի էլ ազդում հայհոյանքը…չնայած ինչու ազդվի…եթե կե՛ս գրամ արժանապատվությու՛ն ունենար, մի կես բերան իրեն ամեն օր հողին հավասարեցնող, կրնկակոխ անող Ալիևին կամ Էրդողանին կհամարձակվեր պատասխանել, ոչ թե թուրքի մաշիկների տակ քարշ գար՝ մուրալով իր վերարտադրվելու անհագուրդ ցանկությունը…Բանական ու ազգային ցանկացած հայի մոտ՝ Նիկոլը կորցրել է պետության ղեկավարին հասանելիք հարգանքն ու պատիվը, և ակնածանքի փոխարեն միայն նողկանք է ներշնչում, նույնիսկ՝ ո՛չ ատելություն…ատել կարելի է արժեք ներկայացնողի՛ն, ոչ թե անմեղսունակին: Կապիտուլյանտ, հողատու, թուրքի ծառա, ապիկար, անտաղանդ դերասան, անինքնասեր, ապաշնորհ…նմանատիպ տասնյակ բացասական ածականներ իր հաշվին գրանցած Նիկոլ Փաշինյանն այսօր իր բնութագրիչների շտեմարանը հարստացրեց և՛ս մեկով՝ գլխավոր միմոս: Ճղճղան ձայնը գլխին գցած՝ հարյուրավոր մեքենաներով այսօր նա սլացավ Սյունիք՝ կրկեսային հերթական համարը ցույց տալու: Հազարավոր ոստիկաններով շրջապատված, պետության հաշվին այդքան բենզին ու միջոցներ ծախսելով, հարյուրավոր թիկնապահների ու ոստիկանների ուղեկցությամբ՝ տղամարդ խաղացողն այսօր գնացել էր Սյունիք…ոչ թե հերթական սիրատոչոր ողջույններն ընդունելու, այլ մարդկանց ասելու, որ Սյունիքը Հայաստան է»,– ասել է նա:
Հողինակը հիշեցրել է, որ մի անգամ նման զառանցանքով Փաշինյանը հայտարարեց՝ Արցախը Հայաստան է և վերջ, մենք էլ ստացանք պատերազմ ու դեռ չդարմանված խոր վերքեր: «Ավելի լավ է լռի, քան ասի՝ Սյունիքը Հայաստան է…այս մարդը ձախողակ է, ինչին ձեռք է տալիս՝ կամ փչանում է, կամ ջարդվում: Ինքնատիրապետումը կորցրած, պետության ղեկավարի տիտղոսը վաղուց աճուրդի հանած, փողոցային անառակի բառապաշարով աչքի ընկնող սույն անձնավորությունը, որ աջուձախ՝ ուր գնում է՝ խոսում է ընտրությունից հետո իր քաղաքացիներին…կներեք արտահայտությանս համար՝ շինելու, կզցնելու և մզցնելու մասին…վաղուց դարձել է անտանելի: 88 թվականից այս կողմ՝ կարող եմ վստահորեն հայտարարել՝ իմ պետությունը չի ունեցել նման որակի՝ շրիշակից ցածր մակարդակի ղեկավար կամ պաշտոնյա… ապազգային ու հակապետական իր WINDOWS-ի մասին չեմ է՛լ խոսում…Առաջինների՛ց եմ եղել որ դիպուկ ու տիպիկ եմ բնութագրել նրա էությունը՝ Անկարայի ու Բաքվի շահերի հավատարիմ սպասարկու, Մեծ Թուրանի ազնիվ գործակալ…խոսքը ոչ քաղաքակա՛ն հայացքների մասին է, ոչ չդավանած իզմ-երի, ոչ տապալված տնտեսության ու անվտանգության…զուտ ղեկավարին բնորոշ կամային հատկանիշների, որոնց շնորհիվ էլ նա պիտի հարգանք ու ակնածանք ներշնչի իր ժողովրդին ու արտաքին աշխարհին»,– ասել է նա:
Աբրահամ Գասպարյանը նշել է, որ պետության ղեկավարը պիտի մակարդակ ունենա, տարբերվի բոլորից, իսկ այդ զգացողությունը՝ Նիկոլ Փաշինյանը չունի։ «Դու ոչ թե ժողովրդակա՛ն ես, մարդամոտ, այլ՝ էժան, ամեն առաջարկված օղու բաժակ վերցնող, երկրորդ բաժակից ալիքները խառնող, տգետ գավառական: Ղեկավարը պիտի ծանրակշի՛ռ լինի, հագուկապը՝ տեղը, բերանից դուրս եկած խոսքը՝ ուսուցանող, մեսիջները՝ հստակ, արտաքին աշխարհին ու թշնամուն ուղղված հայտարարություններն էլ՝ իրական հպարտություն, քաղաքացուն ապահովություն ու անվտանգություն ներշնչող…ղեկավարը մի փոքր արիստոկրա՛տ պիտի լինի, որին հարգեն ու զգաստանան…ոչ թե Գավրոշի հոգեկերտվածք ունենա: Նիկո՛լ, մի բաժակ ջուր խմիր ու հանգստացի՛ր, շա՛տ ես բորբոքվում: Համը մի՛ հանիր էլի: Գրեթե մեկ տարի առաջ այս նույն թեմայով մի բարոյախրատական դասախոսություն կարդացի քեզ՝ տգետիդ, շատ մեղմ ու ուսուցանող, երբ Դաշնակցությանը համեմատել էիր բացիլի հետ…ճիշտ է, դրանից հետո քո ֆեյքաբուծարանի բացիլներին բաց էիր թողել, կամ նրանց դեպքում ավելի ճիշտ կլինի ասել՝ բրախե՛լ էիր ինձ վրա, բայց դրանց հախից էլ եկանք՝ ամենակարևորը՝ պատվով ու արժանապատվությունը չկորցնելով:
Նիկո՛լ, լսի՛ր, Դաշնակցության նման կուսակցությունը փաստաբանի կարիք չունի՛ իհարկե, իմ այս հարթակն էլ երբե՛ք այս կամ այն ուժին սատարելու համար չեմ գործածել, բայց ինքս որպես ուղն ու ծուծով, գեներով, դաստիարակությամբ, գիտակցությամբ, ընտրությամբ, կենցաղով ու ամեն ինչով՝ ազգային մարդ, ինձ իրավունք եմ վերապահում պատասխանել Դաշնակցության դրոշի հասցեին քո թրքահաճո հայտարարությանը: Մի անգամ էլ կրկնեմ այն, ինչ ասել էի անցած տարի…երևի ասածս տեղ չի հասել…Դաշնակցությանը սիրես, թե ոչ, ատես, թե չգիտեմ ինչ անես, ուզես թե չուզես, քո հոգևոր կնքահայրերը կամենան, թե ոչ…Դաշնակցությունը մեր ազգային արժեքներից է, մեր նորագույն պատմության կարևորագույն մասնիկը՝ անկախ իր ղեկավարների սխալներից կամ քայլերից: Դաշնակցության դրոշի վրա հայի արյան գույնն է՝ կարմիրը, մշակի՝ բահը, մտավորականի գրիչը, զինվորի թուրը…ի դեպ, սա էլ ասեմ իմացիր, տգիտությունը լավ բան չէ…Դաշնակցության զինանշանի վրա նշածս իրերը՝ բահը, սուրն ու գրիչը բռնել է մի բռունցք, որը Ռոստոմի՝ Ստեփան Զորյանի բռունցքն է: Ռոստոմի մասին նվազագույնն այս ինֆորմացիան իմացիր, որ ուրիշ տեղ չգնա՛ս խայտառակ լինես…Արամ Մանուկյանը, որի հիշատակը մի երկու անգամ պղծել ես՝ նրա անունը տալով…Արամն ու Ռոստոմը եթե չլինեի՛ն, այսօր մենք պետություն չէինք ունենա…ինչու հիշեցի Ռոստոմին…որովհետև այդ մարդը 3 տասնամյակ աշխատեց ու կրթեց ազգիս հատվածին ու պատրաստեց նրան՝ պետություն ունենալու, գաղափարապես հասունանալու…ոչ թե քեզ պես՝ մեղկ ու հակաազգային կենսագրությամբ՝ ազգը համախմբելու փոխարեն պառակտես ու դրանից հրճվես»,– ասել է նա:
Հեղինակը նշել է, թե գիտի, որ Փաշինյանն ինքն իրեն ներշնչել է որպես ամենագետ ու իր համար ոչ մի նշանակություն չունի՛ թիմում speech writer-ները կամ իր ելույթները գրողներն ինչ խորհուրդ են տալիս իրեն։ «Որպես կլասիկ գոռոզամիտ ու ձախողակ՝ դու մերժել ես բոլորին ու բոլորի խելոք մտքերը: Չե՛մ կարծում, որ քո թիմում տգիտությունը համընդհանուր արժեք է և վստահ եմ, որ եղել են ու կան մարդիկ, որոնք այս քո հայտարարությունից հետո նվազագույնն իրենց մտքում ասել են՝ հա էլի, Դիանա Գասպարյանը ճիշտ էր, որ սա հոգեկան է: Նիկո՛լ, ուշքի՛ արի: Դու արել ես մի բան, որ նույնիսկ Թալեաթ փաշա՛ն չի արել ու չի ասել: Թալեաթը, ի դեպ, Դաշնակցության մասին ասել է հետևյալը՝ Դաշնակցությունը հայ ժողովրդի կոկորդի փուշն է, որը եթե հանեք՝ այդ ազգը կվերանա: Սա էլի՛ եմ ասում...ասել է Թալեաթը, որի ժառանգ Էրդողանի հետ այսօր դու քիրվայությու՛ն ես անում, սիլի-բիլիներ, վազելինը ձեռքդ վերցրած՝ փորձում ես քեզ տեղ անել թյուրքական աշխարհում...վռա՛զիլ մի...կունենա՛ս աշխատանք, քեզ կհրավիրեն Բաքու կամ Անկարա ու մի փնթի գործ կգտնե՛ն քո համար: Դու իմ Եռագույնի ու հայ քաղաքական իրականության բոլոր նշանակալից դերակատարների, կուսակցությունների, գաղափարական ուժերի դրոշների հետ գործ չունե՛ս: Դու քո կուսակցության գերբի՛ն նայի...հիշեցնե՞մ թուրքական որ ընկերության տարբերանշանն է, հիշեցնե՞մ քո այս ընտրական կարգախոսը Թուրքիայի ու Իսրայելի ո՞ր կուսակցության ո՞ր թեկնածուից ես գողացել: Թուրքոֆիլությունը չգիտեմ՝ հոսո՞ւմ է արյանդ մեջ, թե ոչ, բայց որ պահվածքդ ծայրից ծայր թրքությու՛ն է բուրում, ակնհայտ է: Այդ հատուկ գնացիր Գորիս, որտեղից 70 կմ հեռավորության վրա այսօր քո քարդեշ Էրդողանն է այցելել, որպեսզի այդքան խոսքը նրա՞ն լսել տաս: Չէ, լուրջ: Դու ուրեմն իբր երկրի վարչապետ, Հայաստանի ղեկավար, գնացել ես Գորիս, որ այնտեղից Էրդողանին ասես՝ պրն նախագահ՝ տես՛եք, ես դաշնակներին ասում եմ ղալա՛թ ե՞ք անում, որ Թուրքիայի դրոշն եք վառում...այդքանով չես բավարարվում, մի հատ էլ ասում ես՝ Դաշնակցականներն իրենց կուսակցությա՞ն դրոշը պիտի վառեն:
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ
