Բորիկի այսօրինակ կոչերն ու գնահտականներն ունեն մի նպատակ՝ ցույց տալու, թե որքան պրինցիպիալ է ինքը: Բորիկն արդեն ինքն իրեն լիարժեք քաղաքական գործիչ է համարում, ուստի ազատորեն օգտվում է համապատասխան տեխնոլոգիաներից՝ իր ու Թևանյան Անդոյի վարկանիշին օգուտ բերելու:
Բայց արդյոք Բորիկն այն սուբյե՞կտն է է, որը կարող է իրավուք ունենալ՝ ինչ-որ մեկին ինչ-որ բան հուշելու կամ ասենք ցուցանելու: «Կաշի փոխելու» հարցում, օրինակ, Բորիկին մրցակիցներ քիչ կգտնվե, թերևս միայն կարող են որոշ ՔՊ-ականներ նրա հետ ոտք գցել: Օրինակ՝ հայտնի է, որ Բորիկը երբեք մարդ չէր դառնա, եթե ժամանակին նախկին իշխանությունների հավանությունը չլիներ նրա՝ լրատվական դաշտում քիչ թե շատ կայանալու հարցում: Բորիկը չի՞ հիշում՝ ինչպես էր քծնում ու աղաչում՝ իր առաջ «կանաչ լույս վառելու» ու շանս տալու: Հիշում է ու կոմպլեքսավորվում: Այդ կոպլեքսներն են հենց պատճառը, որ բորիկին ստիպել են «կաշի փոխել» ու իրեն լավություն արածներին «քցել»: Դա, իհարկե, ձրի չի արվել. Բորիկն էմոցիաներով չէ, որ շարժվում է, ուստի նրա յուրաքանչյուր քայլ պատշաճորեն վճարվում է:
Բարոյախրատական առակներ իրավունք ունեն պատմելու նրանք, ովքեր գոնե մինչև շրիշակ չեն իջել: Բորիկը վաղուց հատել է այդ մակարդակն ու եվրածվել հողի, որի վրայով փողի դիմաց կարող են բոլորը քայլել՝ խոզերից սկսած:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
