Վաղոյի խոքերը հայաստանյան իրողությունների ֆոնին հնչում են խիստ անհեթեթ: Մասնավորապես՝ հարց է առաջանում՝ ի՞նչ է նկատի ունեցել Վաղոն «կրթական համակարգում քաղաքական բնույթի փոփոխության» տակ, և այդ ի՞նչ արատավոր երևույթներ են եղել նախահեղափոխական շրջանում, որ հիմա վերացել են:
Վաղոն ակնհայտորեն մանիպուլացրել է ու ավելի տպավորիչ թվալու համար գլխից դուրս բաներ է դուրս տվել. բացի այն, որ վերջին տարիներին կրթական համակրագում տեղի ունեցած փոփոխություններն առավելապես «չարեփոխումներ» են, քան բարեփոխումներ, միաժամանակ համակարգն է գերքաղաքականացվել, և եթե նախկինում ևս կար այդ երևույթը, ապա հեղափոխությունը ոչ միայն չլուծեց հարցը, այլև պրոբլեմն է՛լ ավելի խորացրեց՝ դարձնելով այն քրոնիկ՝ մի հիվանդագին վիճակ, որի խորացման ուղղությամբ տքնաջան կերպով «ճռռում» է Անդրեասյան Ժաննան:
Ինչ վերաբերում է լավ ապագայի ու կրթության միջև կապի մասին վաղոյական «առածին», ապա դա ևս դեմագոգիայի ժանրից է. նոր Հայաստանում առաջ է գնում, լավ ապագա է ունենում այն անհատը, որը առավելագույն հմտությամբ է վաճառում սեփական հայրենիքը թուրքին: ՔՊ-ականների քանի՞ տոկոսն է, օրինակ, հայերեն անսխալ թելադրություն գրում կամ մի քանի լեզուներով խոսում, երևի շատ չնչին տոկոսը, բայց մարդիկ ղեկավար են, մարդիկ պատգամավորներ ու «ասիչներ» են այս երկրում: Նիկոլն իր գոյությամբ իսկ վերջնականապես ջախջախում է Վաղոյի թեզը՝ լրիվ հակառակն ապացուցելով:
Ուզո՞ւմ եք, էրեխե՛ք ջան, ապագա ունենալ, մտածեք՝ ոնց անեք, որ թուրքի ագենտ դառնաք…
Նյութի աղբյուր՝ https://t.me/armeniainfo11/1303
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել