Վիգենն ակնհայտորեն փորձել է ինչ-որ կերպ շտկել թիմակից «գեներալի» լյապը: Բանն այն է, որ Մելքոնյան Գագոյի չքմեղանքը լրիվ «նոու հաու» է դարձել նրա թիմացիների համար՝ խայառակ «նոու հաու», քանի որ դրանում նկատվում է շատ կոնկրետ շեղում ՔՊ քարոզչական գծից: Վիգենն, ըստ էության, խոսելով պատերազմի անխուսափելիության ու «կորսված» 20 տարվա մասին, փորձել է թեման ջրել ավանդական միջոցներով, բայց դե Գագոն արդեն բակլաջրում կեղտոտել է, է՛լ չի լինի «ռեվերս» անել:
Փոխարենը Վիգենն առիթից օգտվել ու փորձել է համոզել, որ երկիրը պատերազմի կրակներում մաշեցնելու նիկոլական արկածախնդրության շարժառիթն եղել է կանխորոշված սցենարից շեղումը: Իբր իրենք ուզեցել են Ացրախը Հայաստան դարձնել, բայց օբյեկտիվ հանգամանքներով պայմանավորված՝ չի ստացվել:
«Ստի ոտքը կարճ է», և տվյալ պարագայում մենք բախվում ենք հենց այդ երևույթի հետ. Գագոյի ու Վիգենի կռուտիտների տարբերությունն այդ ճշմարտության դրսևորւմն է: ՔՊ-ում ոչ ոք իր մեջ տղամարդկություն չգտավ՝ խոստովանելու, թե իրականում որն էր պարտության պատճառը. ընտանիք կերակրելու հարց կա:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
