168.am-ը գրում է․
Ադրբեջանցիներին նվիրած Քարվաճառի տարածքում գտնվող հայոց հինավուրց Դադիվանքի վանահայր Տեր Հովհաննեսը հարցազրուց էր տվել «Հրապարակին»:
Հարցազրույցում վանահայրն իր սրտի ցավն էր արտահայտել ստեղծված իրավիճակի վերաբերյալ:
«Հասել է ժամը, սիրելի ժողովուրդ, ոտքի կանգնեք և ձեր արդար պահանջը շարունակեք, մինչև որ չհասնեք ձեր նպատակին, այսպես ապրել չի կարելի, Արցախը Հայաստան է, և վերջ։ Չկա արցախցի, չկա հայաստանցի, կա մի մեծ հայ ժողովուրդ, որ, դժբախտաբար, այսօր պառակտվել է և պարտության մեջ է, իսկ մեր իշխանավորներն ամենամեծի գլխավորությամբ ասում են՝ «հպարտ քաղաքացի»։ Եթե սա հպարտություն է, ապա ո՞րն է պարտությունը։ Մենք հաղթելու ենք, վստահաբար եմ ասում՝ մեր ժողովուրդն Աստծո ժողովուրդ է։ Կգա ժամանակը, և արդեն իսկ եկել է, որ պետք է մենք բարձրաձայնենք մեր ձայնն ամբողջ աշխարհով մեկ և ասենք՝ Արցախը Հայաստան է, և վերջ»,- մասնավորապես գրել էր Տեր Հովհաննեսը:
Որևէ ադեկվատ ՀՀ քաղաքացի, անկախ իր քաղաքական կողմնորոշումից, պետք է որ կիսեր այն մտահոգությունները, որն ուներ Դադիվանքի վանահայրը, և լի լիներ այն լավատեսությամբ, որը փորձում էր Տեր Հովհաննեսը հասցնել հավատավոր հայ ժողովրդին:
Միայն ոչ կոմիկ դերասան Հովհաննես Ազոյանը, ով Ալիևի դեմքին խաղաղություն տեսնելուց հետո ադրբեջանցիների հետ համատեղ անցել է Հայ Առաքելական եկեղեցու դեմ պայքարին:
Հովհաննես Ազոյանն իր գրառման մեջ նշել է Ազգային անվտանգության ծառայությանը (ԱԱԾ), որ վերջինիս ուշադրությունը հրավիրի Տեր Հովհաննեսի խոսքերին: Հուսանք, ԱԱԾ-ն կարձագանքի նաև Ազոյանի գրառմանը, ինչպես նաև կփորձի ծանոթանալ այն քրեական գործին, որով անցնում է Հովհաննես Ազոյանը, կպարզի, ի վերջո, ով է թմրանյութ մատակարարում վերջինիս, ինչպես է վերաորակվել նրա մասնակցությունն այդ պատմությանը, ո՞ւմ թեթև ձեռքով ու ինչո՞ւ:
Սա պարզելուց հետո միգուցե անդրադառնա ադրբեջանցիներ հետ նրա սիրախաղին ու դրա պատճառներին: Հնարավոր է, «հաճելի» անակնկալներ լինեն:
Բաքվում ծնված, Վիեննայում ապող սույն ադրբեջանցին Հովհաննես Ազոյանից փորձում է ճշտել՝ արդյո՞ք սա այն մարդը չէր, ով պատերազմի սկզբում մի ձեռքում հրացան էր պահում, մյուսում՝ թռչնի փետուր, որին Հովհաննես Ազոյանը պատասխանում է՝ այո, ցավոք սրտի:
Այս մեկնաբանությունը, ի դեպ, հիմա չկա…
