- Արթուր, ո՞ւր են «Էլեկտրիկի» կարկառուն դեմքերը, ինչո՞ւ չեն դուրս գալիս փողոց: Չասեք՝ այն ժամանակ քաղաքական պայքար չէր: Եթե զարգանար, քաղաքական խնդիրներ էիք դնելու:
- Այս հարցին ես կպատասխանեմ Բալզակի խոսքերով․ այնտեղ, որտեղ բոլորը սապատավոր են, գեղեցիկ կազմվածքը դառնում է այլանդակություն: Մենք ի՞նչ կարող ենք անել այս համատարած քաոսի մեջ։ Այսօրվա շարժումը եւս փողոցային պայքար է, բայց բովանդակության առումով շատ տարբեր է «Էլեկտրիկ Երեւանից»: Էն ժամանակ խնդիրն այն էր, որ հանենք իշխանությանը, ու նոր մարդիկ գան: Հիմա այնքան էլ կարեւոր չէ, թե ով է գալու իշխանության: Հայրենիք ենք կորցնում, ու հիմա կարեւոր է, որ համախմբված լինենք արտաքին թշնամու առաջ: Այս իշխանության ու ընդդիմության պահվածքը նայելով, կարող ենք ասել, որ հենց հիմա ընթանում է հակապետական պրոցես: Ընդ որում, երկու կողմի քայլերն էլ հակապետական են: Ոնց որ պասերով իրար հետ խաղան:
- Ինչո՞ւ եք այդպես կարծում։
- Ամեն ինչ անում են, որ թուլացնեն Հայաստանի Հանրապետությունը: Սրանք՝ իշխանությունները, գնում են դուրս, այնտեղ գլուխները կախում են, ինչ իրենց ասում են, անում են, մենակ թե չծեծեն իրենց: Իրենք էլ են հասկանում՝ եթե էսօր չծեծեն, վաղն են ծեծելու: Երկու օրվա համար չարժի ստորանալ: Եթե պետք է ծեծ ուտես, ավելի լավ է հենց այդ օրն ուտես: Իսկ էս մյուսները փոխանակ գնան, առաջարկեն իրենց ծառայությունները, ասեն՝ ի՞նչ է պետք անենք, որ լավ լինի, որ կարողանանք սրա տակից դուրս գանք, ավելի են թուլացնում դիմադրողականությունը: Ու տեսեք՝ Ալիեւն անմիջապես ասում է, որ եթե հանկարծ փողոցից եկան իշխանության, պատերազմ է սկսվելու:
- Լավ, իսկ ի՞նչ է պետք անել:
- Լավագույն լուծումը կլիներ այն, որ թեկուզ բեմականացված՝ իշխանափոխություն լիներ, ու իշխանությունն անցներ ո՛չ ձախ, ո՛չ աջ՝ գնար երրորդ կողմին: Այ, դա կլիներ Հայաստանի փրկությունը, ինչպես ժամանակին առաջարկում էր Տեր-Պետրոսյանը, որ հիմա լիներ տեխնոկրատների իշխանությունը: Բայց այս երկուսի առճակատումն ավելի է թուլացնում պետությունը: Ես ավելի շատ, իհարկե, մեղադրում եմ իշխանությանը: Ընդդիմությունը չունի այն պատասխանատվությունը, որն ունի իշխանությունը: Ես ապշում եմ՝ իշխանությունն ավելի, քան ժամանակին մեկուսացած էին ժողովրդից հանրապետականները, իրենց Հայաստանում են ապրում: Էն ժամանակ, երբ պայքարում էինք Սերժի ու Քոչարյանի դեմ, չէինք պատկերացնում, որ այսպիսի այլմոլորակայիններ կգան իշխանության երբեւէ: Սրանց հետ խոսել չի լինում:
- Իսկ նրանց հետ խոսո՞ւմ էիք:
- Եղել են դեպքեր, երբ նրանց հետ խոսել եմ ու զգացել եմ, որ նրանք հասկանում են իրավիճակը, պարզապես իրենց ձեռք է տալիս, այդպես են անում, բայց սրանք ուրիշ գալակտիկայից են: Գիտեն, որ իրենց ամիսները հաշված են, բայց ուզում են վերջինը քերեն, հետները տանեն:
- Դուք ունեք փողոցային պայքարի մեծ փորձ: Այսօրվա ընդդիմության սխալները որո՞նք են՝ զուտ պայքարի կազմակերպման առումով: «Էլեկտրիկն» օր-օրի աճում էր, հիմա դանդաղ է թափ հավաքում:
- Դա նրանից է, որ նրանք, նախ՝ չեն տիրապետում փողոցային պայքարին, իսկ ովքեր որ տիրապետում են, իրենց կողքին չեն: Փողոցային պայքարին տիրապետող մարդկանց մի մասն իշխանության մեջ է, մյուսը՝ մեզ նման, տեսնում է ամեն ինչ, բայց մոտիկ չի գնում, որովհետեւ պրոցեսները կեղծ է համարում: Երկրորդն էլ՝ այսօր ընդդիմությունը կիրառում է այն մեթոդները, որոնք եղել են։ Դասագրքային իմաստով, գործիքների առումով՝ դա սխալ է: Մի կարեւոր պահ կա. իրենք կարող էին հաջողություն գրանցել ու նեյտրալ տրամադրված մարդկանց գրավել, եթե քայլ անեին իրենց հետեւում կանգնած նախագահները:
- Ի՞նչ քայլ նկատի ունեք:
- Տեսեք՝ Նիկոլը պառկեց ավտոբուսի տակ, ու մենք հասկացանք, որ ավտոբուսը կարող է քշել-անցնել իր վրայով, նա կարող է մեռնել, հասկացանք ու գնացինք իր հետեւից: Կամ՝ ձեռը ճղեց, կուտը տվեց, ինչ արեց, համենայնդեպս, կերան մարդիկ: Հիմա նախագահները, եթե անկեղծ են, իրենց կյանքի գնով պետք է մարդկանց հավատացնեն, բայց չեն անում: Օրինակ, կարող են հայտարարել, որ ստորագրում ենք՝ այլեւս չենք գալու իշխանության: Բայց չեն անում:
- Բայց Սերժ Սարգսյանը, կարծեմ, հայտարարել է նման բան:
- Այո, բայց մենակ հայտարարելը քիչ է: Բացի դա, պետք է նաեւ իրենք ընդունեն այն, ինչում ժողովուրդն իրենց մեղադրում է: Գոնե մասնակի ընդունեն, որ անցնեն ժողովրդի կողմը: Ասեն՝ հա, մեր ժամանակ եղել են սպանություններ, եղել է կոռուպցիա, մենք լավ չենք կառավարել, ժողովուրդ, բայց հիմա Արցախ ենք կորցնում, Հայաստան ենք կորցնում, հասկացեք: Ու ասեն՝ մենք գնում ենք, դուք մեզ էլ չեք տեսնելու, բայց լրջացեք: Ահա այս վիճակը պետք է լինի, որը չկա: Եթե էս ամենը լիներ ընտրությունների ժամանակ, գուցե մի բան ստացվեր, բայց չեղավ, մենք մեր շանսը կորցրինք:
- Դուք ժամանակին ունեիք «Էլեկտրիկ Երեւանի» ծրագիրը, ընդդիմությունն այսօր ունի՞ գործողությունների, էս փակուղուց դուրս գալու ծրագիր: Ես նկատի չունեմ Նիկոլին հանելը:
- Կարծում եմ՝ Քոչարյանն ունի այդ ծրագիրը: Ես դա տեսնում եմ: Քոչարյանը փորձում է, թեկուզ զոռով, Հայաստանը մտցնել Ռուսաստանի կազմի մեջ, որ պահի: Նա անկեղծ այդպես է մտածում, ու օրինակն էլ այն է, որ ասում է՝ եթե Սովետական Միություն մի քիչ ավելի շուտ մտնեինք, Կարսը չէինք կորցնի: Հիմա էլ ասում է՝ եկեք մտնենք, հետո էլի դուրս կգանք, բայց այս պահին մենակ չենք կարող: Հակաթուրքական դիրք բռնենք, օգտագործվենք Ռուսաստանի կողմից ու Հայաստանը փրկենք: Նա չի կարող այս ամենն ասել բառացի, այսքան պարզ, բայց նրա նպատակը դա է, ես այդպես եմ հասկանում: Բայց Քոչարյանը, իմ կարծիքով, անկեղծ ուզում է գալ իշխանության: Եթե չուզի գալ իշխանության, իր մոտ ամեն ինչ կստացվի: Փաշինյանն այսօր տապալված վիճակում է, նա չունի աջակցություն: Իշխանությունը փողոցում գցած է:
- Այս շարժման շարունակությունն ի՞նչ է լինելու, ամսի 1-ին վճռական հանրահավաք է լինելու:
- Այս պահի դրությամբ ես չեմ տեսնում, որ թափ կհավաքեն, եթե չլինի ֆորսմաժոր՝ բախումներ ու զոհ, կոպիտ ասեմ:
- Արդեն կա բախումների սպասում, տագնապ: Կլինե՞ն նման զարգացումներ, Ձեր կարծիքով՝ Մարտի 1-ի նման, կամ, ասենք, «Էլեկտրիկի» ժամանակվա՝ բռնի ուժով ցույց ցրելը:
- Չէ, ոստիկանությունն ընդունակ չէ դրան, պարզ ասեմ: Էն ժամանակ ոստիկանությունն իրեն տերով էր զգում, հիմա անտեր է: Ասում է՝ լավ, եթե ջարդենք, ո՞վ է մեզ տեր կանգնելու: Այս իշխանությունը ոչ մեկին տեր չի, քցող իշխանություն է, բոլորին աջ ու ձախ քցում են, մի օր ոստիկաններին էլ կքցեն: Ես երեկ նայում էի կադրերը, ոստիկաններն ընդամենը փորձում են փողոցի գիծը պահել կամ ասում են՝ արագաչափերի վրա բան մի կպցրեք կամ՝ փողոց մի փակեք։ Ոչ ավելի: Նման «բախումները» լուրջ չեն:
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
