Արթուրին հիշում եք. Գորիս-Որոտան ճանապարհին, որ թուրքերը կանգնացրել էին «Լեռնային Արցախ Ֆուտբոլային Ակումբ»-ի էրեխեքի ավտոբուսն ու զենք ու զրահով ինքնահաստատվել 16 տարեկան էրեխեքի մոտ: Արթուրն էդ թիմի ավագն ա, ու էդ միջադեպի ժամանակ դռան մոտ նստած էն քաջ տղեն էր, ում զինված թուրքի ներկայությունը մի գրամ անգամ չվախացրեց: Արթուրի հայրն էլ՝ Գենադի Ասկարյանը, զոհվել էր այս պատերազմում...
Էսօր հանդիպեցի Արթուրին իրենց մարզադաշտում, ծանոթացանք, իր սիրելի Մեսսիի գիրքը նվիրեցի: 2 բառ զրուցեցինք ու մեկ անգամ ևս համոզվեցի, որ կարգին տղայա Արթուրը:
Լավ հիշեք էս տղու դեմքը: Ինքը շատ բաների ա հասնելու ֆուտբոլի մեջ: Ես էլ խոստացել եմ՝ ինչով կարամ կօգնեմ իրեն:
Ստեանակերտի ստադիոնը՝ Շուշիից ադրբեջանցիների կողմից արձակված արկից 1 տարի անց։
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/aram1307/posts/2735000523465475
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել
