Sport.news.am-ը գրում է․
Պարգեւատրման արարողության ժամանակ, երբ գլուխս բարձրացրի ու տեսա դրոշների դասավորությունը, ապա ներքեւի հարթակում գլխիկոր կանգնած ադրբեջանցուն, հասկացա, որ իմ առջեւ դրված խնդիրը կատարել եմ ու հանգստացա: Եզրափակիչ գոտեմարտի հաղթանակս ու վերջում արված ժեստս մեր հերոսներինն էր, ժողովրդինս ու հայրենիքինս:
Այս մասին NEWS.am Sport-ի թղթակցի հետ զրույցում ասաց ազատ ոճի ըմբշամարտի երիտասարդների Եվրոպայի նորընծա չեմպիոն Լյովա Գեւորգյանը:
19-ամյա բանակայինը Գերմանիայի Դորտմունդ քաղաքում ավարտված ազատ ոճի ըմբշամարտի Եվրոպայի երիտասարդական առաջնությունում 125 կգ քաշայինների երզափակիչում 11:0 հաշվով հաղթել էԱդրբեջանը ներկայացնող ըմբիշին եւ նվաճել ոսկե մեդալ:
Եզրափակիչում տպավորիչ հաղթանակից հետո ներկայումս հայոց բանակում զինծառայություն անցնող Լյովա Գեւորգյանը զինվորական ժեստ ցույց տվեց, որը բուռն արձագանք ստացավ սոցցանցերում:
Լյովա, շնորհավորում եմ երիատասարդների Եվրոպայի չեմպիոնի կոչումը նվաճելու կապակցությամբ: Սպասվա՞ծ էր:
Շնորհակալ եմ շնորհավորանքի համար։ Հաղթանակները հեշտությամբ չեն տրվում: Սա իմ եւ մարզիչիս այսքան տարիների քրտնաջան աշխատանքն էր: Վստահ գնացել էի ոսկու հետեւից: Նախքան գնալս գիտեի, որ հաղթելու եմ. այլընտրանք չէր կարող լինել։
Ոսկե մեդալի ճանապարհին ո՞ր հաղթանակդ առավել բարդ տրվեց: Ո՞ր գոտեմարտը կառանձնացնես քեզ համար:
Անցկացրել եմ 4 բարդ գոտեմարտ: Բոլորն էլ բարդ էին: Իհարկե, ինձ համար ամենակարեւորը Ադրբեջանը ներկայացնող ըմբիշի հետ եզրափակիչ գոտեմարտն էր: Չէ՞ որ դուրս էինք եկել միմյանց դեմ առանց զենքի. ամբողջ ազգս սպասում էր հաղթանակիս....
Ի՞նչ մտքերով էիր դուրս եկել գորգ այդ գոտեմարտում:
Ես մի փոքր վրեժ ունեի իմ մեջ: Ցավ կա ներսումս իմ զոհված զինվոր եղբայրների համար, որոնք ընկան մարտում: Իրենք սահմանին կռվեցին, իսկ ես՝ օտար երկրում եւ մրցակցային գորգի վրա պետք է իմ կռիվն անեի։ Պիտի հաղթեի ու ոչ մի միավոր չտայի նրան: Հենց այդ նպատակով էի գորգ բարձրացել:
Հաղթանակդ տոնեցիր զինվորական ժեստով: Ի՞նչ խորհուրդ ուներ:
Զինվորական ժեստս խորհրդանշում էր՝ ծառայում եմ Հայաստանի Հանրապետությանը: Կարեւոր ու վճռորոշ առաջադրանք էր դրված իմ առջեւ: Կատարեցի պատվով։ Իմ երկրի դրոշը թշնամուս դրոշից բարձր պետք է լիներ ու վերջ։
Ես զինվոր եմ ոչ միայն մարտի դաշտում, այլ նաեւ գորգի վրա։ Զինվորական ժեստը մեր հերոսներինն էր, ժողովրդինն ու հայրենիքինս։
Պարգեւատրման արարողության ժամանակ ի՞նչ զգացողություններ էին քեզ պատում: Որպես զինվոր որքանո՞վ ես կարեւորում այսպիսի հաղթանակները պատերազմից հետո:
Պարգեւատրման արարողության ժամանակ, մեդալս ստանալուց հետո, երբ հիմնը հնչեց Հայաստանի պատվին, գլուխս վեր բարձրացրի, դիմացս դրոշներն էին՝ դասավարված ըստ հերթականության: Հենց այդ ժամանակ հասկացա, որ իմ խնդիրը կատարված էր ու հանգստացա. ծանր բեռ ընկավ ուսերիցս: Հայրենիքիս դրոշը ամենաբարձրն էր, թշնամիս կողքիս, ներքեւի հարթակում, գլխիկոր կանգնած։
Ո՞րն է մեծ երազանքդ մեծ սպորտում:
Ըմբշամարտով զբաղվում եմ 13 տարի: Առաջին լուրջ հաղթանակս 2019 թվականի Եվրոպայի պատանիների առաջնությունն էր, որտեղ դարձա ոսկե մեդալակիր: Նախորդ երկու առաջնություններում ձախողել էի: Նույն թվականին նաեւ պատանիների աշխարհի առաջնությանն եմ մասնակցել՝ զբաղեցնելով 3-֊րդ տեղը։
Սպորտի մեջ ունեմ մի կարգախոս՝ գնալ առաջ, առանց կանգնելու: Կապ չունի՝ ծառայում եմ, թե ոչ, պետք է մարզվեմ, պետք է քայլեմ դեպի օլմպիական ոսկին։
Լուսինե Շահբազյան
