Երեք տարի առաջ Երեւանում վիժվածքները կախեցին այս ժապավենները՝ իմ, ընկերներիս եւ գործընկերներիս անուններով։
Ժապավենները դեռ ծաղիկներն էին անառակաբարո վիժվածքի եւ իր շակալական թայֆայի սատանեականությունների։
Դագաղներ, ծաղկեպսակներ, անասնական էյֆորիա եւ զանգվածային օրգազմ։
Ապշահարված զանգվածների ծափահարությունները ծնեցին մանդատներ, պարգեւավճարներ, սկանդալներ, կոռուպցիա, ԽԾԲ, ծեծուջարդ, աներծակներ, շակալներ եւ բազմեղջյուրներ։
Հետո եկավ իրական կյանքը եւ Հայաստանի ու Արցախի քաղաքներն ու գյուղերը ողողվեցին իրական զոհերի, հերոսների, թավշյա սատանիստներին զոհ դարձած տղաների անուններով։
«Սեւ լենտ- Եռաբլուրի եռագույն» սիմվոլիզմը ինձ չի թողնելու հանգիստ ապրել ու շնչել իմ երկրում, քանի դեռ դրա «քավորը»՝ վիժվածք նիկոլը չի պատժվել մարդու, օրենքի եւ Աստծո ուժով։
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել