Պաշտպանության նախարարն ու ԶՈՒ ԳՇ պետն իրենց խնդիրը չեն կարող լուծել դեռ այնքան ժամանակ, քանի երկրի ղեկավարը Նիկոլ Փաշինյանն է․ սա արդեն ակնհայտ է։

Ու սա այն դեպքում, եթե նույնիսկ նրանք իրենց գործի պրոֆեսիոնալը լինեն, տիրապետեն իրենց գործառույթներին, հասկանան, թե ինչ պետք է անեն և, իհարկե, եթե ունենան դրանք լուծելու շատ մեծ ցանկություն։

Զորակոչ, պահեստազորի հավաքներ, մարտական հերթապահություն, մարտական խնդիր և այլն։

Նիկոլ Փաշինյանն, իհարկե, այս ամենը գիտակցում է, սակայն, մեկ է, գնում է վատթարագույնի ճանապարհով։ Իրեն դնենք մի կողմ։

Վաղարշակ Հարությունյան, Օնիկ Գասպարյան, ցավոք, եթե գիտակցում եք այս փուլի բարդագույն խնդիրները (համոզված եմ, որ Օ․ Գասպարյանը գիտի), ապա իմացեք՝ չեք հաջողելու, չի ստացվելու։

Երկրորդ, պարոնայք, դուք հանրության հետ երկխոսելու խնդիր ունեք, առանց դրա չի ստացվելու։ Նիկոլն այլևս պահանջված չէ, իմաստ էլ չունի իրենից բան պահանջելը։ Այնպես չէ, որ դուք էլ վստահության հետ կապված խնդիր չունեք, այնպես չէ, որ մեր հիմնական խնդիրների լուծումը պայմանավորված չէ վարչապետի հեռացմամբ, սակայն հրատապ, գոնե ժամանակավոր մարտական խնդիրների լուծման համար փորձեք հանրության հետ խոսել։

Խոսեք տարբեր հարթակներով՝ ամենատարբեր հնարավորություններն օգտագործելով, բայց ոչ այնպես, ինչպես հիմա եք անում։

Իսկ դուք հիմա ոչինչ չեք անում գոնե հանրության հետ արդյունավետ հաղորդակցություն ապահովելու համար։ Եվ ձեր որոշումներն ու հրամանները, որքան էլ դրանք այս պահին ճիշտ կամ կարևոր լինեն, չեն աշխատելու, իսկ դրա հետևանքները, կարծում եմ, գիտակցում եք։

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել