Մենք Հարավային Կովկասում ենք, որտեղ կա երեք երկիր՝ Հայաստան, Վրաստան ու Ադրբեջան, կան երեք հարևաններ՝ Թուրքիա, Իրան, Ռուսաստան, որոնք Կովկասի այդ երեք երկրների միջոցով իրար մեջ ինչ-որ բալանս էին ստեղծել: Հիմա բալանսը խախատված է և նրանցից յուրաքանչյուրն, արդեն ոչ թե իրենց պրոքսի երկրների միջոցով է խաղում, այլ ուղղակիորեն են ներգրավվել տարածաշրջանում, վտանգավոր կերպով միմյանց մոտեցնելով իրենց ռազմական ուժերը:
Բացի դրանից, Հարավային Կովկասը Մերձավոր Արևելքում է գտնվում, որտեղ կա շատ դաժան ու խառը իրավիճակ՝ արաբական աշխարհ-Իրան, արաբական աշխարհ-Իսրայել, արաբական աշխարհ-Թուրքիա, Իրան-Թուրքիա, շիա-սունի, իսլամ-հուդայականություն-քրիստոնեություն խառը հարաբերություններ ու հակադրություններ, կան նաև քրդեր ու էլի լիքը բաներ: Բոլորը բոլորի գլխին փորձում են սարքել, շատերի համար կա գոյության խնդիր, դրան գումարած` նավթ, գազ, կոմունիկացիաների խնդիր, որոնք կարևոր են արդեն Չինաստանի համար, կա պատվեր հնարավոր թուրք-իրանական, ռուս-թուրքական հակադրության, անգամ պատերազմի հրահրման խնդիր: Չեմ ասում ռեգիոնից դուրս գտնվող խաղացողների մասին, որոնք նույնպես ներկա են ու որսում են իրենց շահը, ու այդ ամենը մի կծիկի մեջ է միահյուսվել:
Դրան գումարած` կա համաշխարհային տնտեսական ճգնաժամի հարց, որից մեծ երկրները միշտ գլոբալ պատերազմներով են դուրս եկել: Երկար չեմ թվարկում, ավելացնելու շատ բան կա, բայց այսքանն էլ է բավական:
Այս ամենը պետք է հատ առ հատ, մանրակրկիտ ուսումնասիրել, կանխատեսումներ անել ու դրանց վրա կառուցել Հայաստանի ազգային քաղաքականությունը:
Մոռացա, կա խելագար, որին թվում է, որ ինքը ինչ-որ բան է հասկանում, ու կա աչքը պարգևավճարների վրա անմեղսունակների թիմ, որոնք ձեր ճակատագիրն են տնօրինում:
Սենց տխուր բաներ:
