Պատերազմը երբ սկսվեց, բոլորիս սիրտը հանգիստ էր քո համար, Դավ. դու պրոֆեսիոնալ էիր քո զինվորական գործի մեջ, բայց պարզվեց՝ պատերազմը տանում է ուժեղներին։
Ասում են՝ գնդակը, ինչպես կանայք, սիրահարվում են լավագույններին, հա, ու էդ տենց ա։

Դավ, քո հետ մենք միշտ ներկայով ենք խոսում, դու կաս, Դավ, դու մեր համար կաս։
Դավիթն իր զինվորներին վերաբերվում էր իր հարազատ երեխեքի պես ու էդ զինվորների համար էլ կյանքը տվեց, փրկեց իր վաշտին, բայց ինքն անմահացավ, իրանց կամանդիրն անմահացավ։

ՀԵՐՈՍ բառը օգտագործելիս միշտ զգույշ պետք ա վերաբերվել էդ բառին, բայց հիմա մենք ճակատներս պարզած կասենք, որ մենք հերոս ունենք՝ Դավիթը, մեր Դավիթը, մեր ՕՄԱՐԻ ԱՐԾԻՎԸ։

Հերոս մայորը՝ Դավիթ Արզումանյանը

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել