Ուզում եմ հավատալ հրաշքի... Խոսքեր չկան... Միայն աղոթք... Մարկ՝ պայծառ, լուսավոր, բարի... Հիվանդանոցի բակում կյանքիդ գնահատականն է, սոցիալական կայքերում՝ քո էության գնահատականը... Այնտեղ՝ բակում, բոլորս վերապրում էինք քեզ հետ կապված ջերմ, ուրախ և պայծառ պահեր, իրար պատմում, ժպտում, կարոտում, հետո մի պահ սթափվում և կրկին աղոթում... Մարկ, ծանր է վիճակդ, ծայրահեղ ծանր, գրեթե անհույս, բայց մենք բոլորս հավատում ենք հրաշքի: Դու հաճախ էիր կրկնում. «Бог держит меня за руки»: Не отпускай, господи, помоги...

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել