Եւ այսպես՝ Թուրքիայի բարձրագույն դատարանը բավարարեց Էրդողանի պահանջն ու ուղղափառ քրիստոնեական աշխարհի ամենաչքնաղ կառույցը՝ Սուրբ Սոֆիայի տաճարը, նույն ինքը՝ Այա Սոֆիան, այլեւս մզկիթ է։ Մեր թվարկությունից առաջ 537 թվականին կառուցված այս չքնաղ տաճարը նվիրվել է Աստծո իմաստությանն ու աստվածային խոսքին:
Ինչո՞ւ Էրդողանը, թքած ունենալով ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի եւ քրիստոնեական աշխարհի հորդորների վրա, պարտադրեց Թուրքիայի բարձրագույն դատարանին տաճարը ճանաչել մզկիթ։ Բնականաբար, Ստամբուլում մուսուլմանները մզկիթ-աղոթատեղիի պակաս, վստահաբար, չունեն, քանզի միայն Ստամբուլի նահանգում 3500 մզկիթ կա, ու այդ նահանգը մզկիթների քանակով Թուրքիայի 81 նահանգների մեջ չեմպիոնն է։ Բացի այդ՝ դեռ անցյալ տարի Ստամբուլում շահագործվեց Չամլըջա մզկիթը, որը նախատեսված է մոտ 65 հազար մուսուլման հավատացյալների համար։ Եւ ուրեմն ո՞րն էր Այա Սոֆիան կրկին մզկիթացնելու Էրդողանի իրական նպատակը։ Ակնհայտ է մեկ բան․ Էրդողանը հետեւողականորեն շարունակում է Թուրքիայի իսլամականացումը եւ իր նեոօսմանյան հայացքներով Էրդողանը մշտապես ցանկացել է մրցել թե՛ Թուրքիայի հայր Աթաթուրքի հետ՝ փորձելով պատմության մեջ մնալ շատ ավելի «աթաթուրք»՝ թուրքերի հայր, որքան չէր անգամ Աթաթուրքը, ինչպես նաեւ նրան մշտապես հանգիստ չեն տվել սուլթան Մեհմեթ Ֆաթիհի դափնիները, ով 1453 թվականին գրավեց Կոնստանդնուպոլիսն ու Այա Սոֆիայի տաճարը վերածեց մզկիթի։
Ես գրեթե վստահ եմ, որ Էրդողանն իր այս քայլով Թուրքիայի տոտալ իսլամականացման ծրագիրն է իրականացրել, եւ Այա Սոֆիայի տաճարի մզկիթացումն այդ ճանապարհային քարտեզի ընդամենը դետալներից մեկն էր։ Բացի այդ՝ Այա Սոֆիան մզկիթացնելով՝ Էրդողանը վերջ դրեց տաճարի հանդեպ Հունաստանի նկրտումներին՝ որպես հունական ուղղափառ քրիստոնեական տաճարի իրական սեփականատերերի։
Ուստի Էրդողանի քայլերը միանգամայն կանխատեսելի էին։
Էս ողջ պատմության մեջ ինձ, անկեղծ, հետաքրքրում էր բոլորովին այլ հարց․ ինչո՞ւ, այդուհանդերձ, քրիստոնեական աշխարհը, որը իրապես հզոր ուժ է, բացի մի քանի թեթեւ մտահոգություններից ու կոչերից, չկանգնեց Այա Սոֆիան մզկիթացնելու ծրագրի առաջ։
Սա հարց է, որի պատասխանը, հուսամ, դեռ կտրվի։
