Վերջին օրերին բոլորս ականատես եղանք եկեղեցու վրա բիրտ հարձակմանը։ Այս հարձակումը տեղի ունեցավ Նախագահ Քոչարյանի հետ կապված Վեհափառ Տիրոջ կոչի հրապարակումից րոպեներ անց։ Բայց արդյո՞ք այդ կոչն էր հարձակման պատճառը։ Կարծում եմ՝ ոչ, այդ կոչը երկար սպասված ձգանն էր։
Կրկին պետք է վերադառնանք և քննարկենք իշխանությունը բռնազավթածների քայլերի հերթականությունը և տրամաբանությունը։ Եվ այսպես, իշխանության եկած պոպուլիստական և որևէ պետականամետ գործունեությանը ոչ պիտանի խունտան իշխանությունը բռնազավթելուց անմիջապես հետո անցավ բոլոր հնարավոր վերահսկողության օղակների կամ կազմաքանդմանը կամ էլ տիրապետմանը։ Ակնհայտ է, որ երբ դու ինքդ գիտես որ սուտ ես, պետք է վստահ լինես, որ չի լինելու այդ սուտը քո դեմ օգտագործող որևէ մարմին։
Առաջինն այդ պրոցեսում Երկրապահ կամավորական կազմակերպությունն էր, որից, իհարկե, պոպուլիստները լուրջ վախենում էին, քանզի այն ցանկացած պահի կարող էր հակադրվել իրենց։ «Տուշոնկա» խայտառակ օպերացիայի արդյունքում այդ կառույցը թեև չկազմաքանդվեց, բայց հայտնվեց «կորոնավիրուսը ում շունն ա» ասողի ամբողջական ենթակայության տակ։
Հերթը հասավ դատարաններին և իրավապահ համակարգին։ Այստեղ ևս գործի դրվեցին բոլոր հնարավոր օրինական և հակաօրինական գործիքները։ Արդյունքում ազգային անվտանգության ծառայությունը զգալի թուլացավ և դարձավ մեծապես հեշտ վերահսկելի մարմին։ Նույնը վերաբերում է նաև ոստիկանությանը և քննչական մարմիններին։
Դատարաններում վիճակը քիչ տարբերվում էր, քանզի, ի զարմանս քայլարաստների, այդ համակարգում գտնվեցին օրենքը ամեն ինչից վեր դասող անձինք՝ օրինապաշտ դատավորներ։ Եվ մինչդեռ ԲԴԽ-ն ամբողջությամբ վերափոխվեց վարչապետին կից մարմնի, դատական համակարգում տեսանելի էր լուրջ ընդվզում։ Հենց սրա արդյունքում տարբեր դատավորների վրա հարուցվեցին քրգործեր մնացածին ենթարկեցնելու նպատակով։ Սա ևս, բացառությամբ մի քանի դատավորի, կարծես թե հաջողվեց։
Հերթը Սահմանադրական դատարանինն էր՝ կա՛մ ենթարկվի, կա՛մ գնա սկզբունքով։ Այստեղ արագաչափ վերացնողները հանդիպեցին լուրջ հակահարվածի։ Ի զարմանս իրենց՝ կար մի կառույց, որը կազմաքանդելը հիրավի բարդ էր, և ինչպես ապագան ցույց տվեց, անհնարին։ Էլ քրեկան գործ, էլ քաղաքական ճնշումներ, էլ ժողովրդով վախեցնել, բայց բոլորն ապարդյուն։ Զգալով անճարությունը` կոպեկ առ կոպեկ վերադարձնողները անցան օրենսդրական աբսուրդի և խախտելով բոլոր հնարավոր ընթացակարգերը և օրենքները՝ ընդունեցին հանրաքվե անելու որոշումը։ Հենց այս որոշումն է նաև ապագայում դարձել կորոնավիրուսի տարածման պատճառ, քանզի արտակարգ իրավիճակ հայտարարելու փոխարեն 500.000 դրամ աշխատավարձով չբավարարվողները անցան նախընտրական հանդիպումների շարանին՝ վտանգի տակ դնելով հայ ժողովրդին։ Սակայն վիրուսը ավելի համառ գտնվեց և ստիպեց Ապրիլյան պատերազմում ռուսներին մեղադրողներին հայտարարել արտակարգ իրավիճակ։ Սահմանադրական դատարանի կազմաքանդման պրոյեկտը ժամանակավորապես դադարեցվեց։
Եվ այստեղ ամիսը 3 կիլո սև խավիար ուտող ուրացողը որոշում է անցնել Հայաստանի կործանման ծրագրի մյուս քայլին՝ Հայ առաքելական եկեղեցու կազմաքանդմանը կամ իր ունեցած ազդեցության զգալի թուլացմանը։ Ինչ խոսք, պահն, իհարկե, լավ է ընտրված. ժողովրդին արգելված է հավաքներ կազմակերպել, և այդպիսով չկա մեծ բողոքի ալիքի վտանգ։ Եկեղեցին այն միակ կառույցն է, որը ցանկության դեպքում կարող է լուրջ վտանգ դառնալ հոր գերեզմանի մի մասը ծախող իշխանության համար։ Սա հայ ժողովրդի անվտանգության և պահպանման վերջին հանգրվանն է։ Եկեղեցին հայ ազգի պահապանն է, ինչը ակնհայտորեն դուր չի գալի տունը երկու միլիոն դոլարով վերանորոգած և տրանսգենդերին պաշտպանող իշխանությանը։ Այստեղ ևս գործի դրվեցին բոլոր հնարավոր ազդեցության գործիքները՝ թե՛ իրավական և թե՛ հոգեբանական։ Երբ պատահաբար մտնում ես հիսուն հազար դոլար վարսավիրին տված իշխանության ներկայացուցիչների էջերը և տեսնում ես տարբեր մարդկանց կողմից կատարված գրառումները, քեզանից անկախ՝ զգում ես քեզ ինչպես Հիսուսին խաչելու պրոցեսի մասնակից։ Մարդկանց մի մեծ զանգված էլ ծափ է տալիս և քաջալերում է, էլ վատաբանում է եկեղեցին։
Այո´, իրենք հայ են, բայց իրենք իսկական Հայաստանի կողքին գործող մի այլ Հայաստանի քաղաքացիներ են։ Այն Հայաստանի, որը կազմաքանդում է մեր ավանդական քրիստոնեական Հայաստան աշխարհը։
Լավ հիշեք՝ եկեղեցին մեր վերջին հանգրվանն է, որն ուզում են քանդել։
Դե ի՞նչ, հայեր, թո՞ւյլ եք տալու։
