Շիրխանյանի նամակը կարդալիս մոտս մի քանի ռեպլիկ առաջացավ.
- Մարդ ինչքան իձիոտ ու բանից բեխաբար պետք ա լինի, որ լուրջ պնդի, որ 1992 թվականի ամռանը հնարավոր էր Արցախում 35000 փախստականի օթևան տալ հրդեհված ու ավիրված Շուշիում և ազատագրված ադրբեջանական մի քանի գյուղերում, այն էլ, երբ ադրբեջանական հզոր հարձակման արդյունքում Մարտակերտն ընկել էր, ու վտանգ էր ստեղծվել Ստեփանակերտի համար:
- Մարդ ի՞նչ կարգի դիակապտող պետք է լինի, որ մնացած բոլոր հարցերում հղում անի մահացած Վազգենի վրա, որը միակն է, որ կարող էր հերքել Շիրխանյանի բերած դրվագների մեծ մասը:
- Հիմա հասկանալի ա, թե ինչի սրան էլ բերդից հանեց Նիկոլը: Սասնա ծռերի ստերին արդեն ոչ ոք լուրջ չէր վերաբերվում, համ էլ դրանք Նիկոլի համար էլ են վտանգ ներկայացնում:
Նյութի աղբյուր՝ https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=628016977674056&id=100013972788277
Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print
Տպել