Շիրխանյանի նամակը կարդալիս մոտս մի քանի ռեպլիկ առաջացավ.

- Մարդ ինչքան իձիոտ ու բանից բեխաբար պետք ա լինի, որ լուրջ պնդի, որ 1992 թվականի ամռանը հնարավոր էր Արցախում 35000 փախստականի օթևան տալ հրդեհված ու ավիրված Շուշիում և ազատագրված ադրբեջանական մի քանի գյուղերում, այն էլ, երբ ադրբեջանական հզոր հարձակման արդյունքում Մարտակերտն ընկել էր, ու վտանգ էր ստեղծվել Ստեփանակերտի համար:

- Մարդ ի՞նչ կարգի դիակապտող պետք է լինի, որ մնացած բոլոր հարցերում հղում անի մահացած Վազգենի վրա, որը միակն է, որ կարող էր հերքել Շիրխանյանի բերած դրվագների մեծ մասը:

- Հիմա հասկանալի ա, թե ինչի սրան էլ բերդից հանեց Նիկոլը: Սասնա ծռերի ստերին արդեն ոչ ոք լուրջ չէր վերաբերվում, համ էլ դրանք Նիկոլի համար էլ են վտանգ ներկայացնում:

Կայքում տեղ գտած մտքերն ու տեսակետները հեղինակի սեփականությունն են և կարող են չհամընկնել BlogNews.am-ի խմբագրության տեսակետների հետ:
print Տպել