Aravot.am-ը գրում է.
Ճանապարհային ոստիկանության (ՃՈ) տուգանքների չեղարկումը հանրային ամենատարբեր քննարկումների առիթ է դարձել: Որոշում է կայացվել«Համաներման» տարբերակով չեղարկել վերջին վեց տարվա ընթացքում ՃՈ տեսանկարահանող սարքերի արձանագրած Ճանապարհային երթեւեկության կանոնների խախտումներով նշանակված բոլոր տուգանքները:
Առաջին հայացքից «մարդասիրական» թվացող այս որոշումը առնվազն տարօրինակ է: Ինձ համար, որպես օրինապահ վարորդի, ով տարվա կտրվածքով երեք-չորս «սեւ թուղթ» է ստանում ՃՈ-ից, սա նույնիսկ վիրավորական է: Այսինքն՝ կարելի էր առանձնապես չհետեւել Ճանապարհային երթեւեկության (ՃԵ) կանոններին, երթեւեկել՝ «ոնց քեֆդ տա», տարիներով չմուծել եկած տուգանքները եւ… սպասել «իրավիճակի փոփոխությանը»: Սա ամենաքիչը անտրամաբանական է, հղի հակաօրինականության մշակույթի խրախուսմամբ ու տարածմամբ:
Կայացված որոշումն ինչ-որ տեղ հասկանալի ու ընդունելի կլիներ, եթե, օրինակ, ձեւավորվեր «տուգանքների ներման եւ չեղարկման» հարցերով հանձնաժողով, որը կքննարկեր յուրաքանչյուր դեպք, կպարզեր խախտման հանգամանքները, հաճախությունը, դիտավորության աստիճանը, պատժի համաչափությունը, քաղաքացու սոցիալական վիճակը, վճարունակությունը եւ այլ հանգամանքներ: Որից հետո յուրաքանչյուր դեպքի հետ կապված կկայացներ հիմնավորված որոշում: Բայց որոշել չեղարկել միանգամից ու բոլորը` թացն ու չորը իրար խառնելով… սա առնվազն ամբոխահաճո, իսկ առավելագույնը` օրինականության հետ խնդիրներ ունեցող որոշում է:
Սա վատ նախադեպ կարող է լինել, եւ որոշումը, կարծում եմ, վերանայման կարիք ունի: Առանց այն էլ օրինապահությունն ու կարգուկանոնը մեր ազգային խառնվածքին խիստ բնորոշ հատկանիշներ չեն, եւ դա գաղտնիք չէ մեր իրականության մեջ:
Որպես ամփոփում (կամ միգուցե` հենց նախաբան)
Երթեւեկությունը մեր կյանքի մանրակերտն է: Մենք ապրում ենք այնպես, ինչպես երթեւեկում ենք (կամ` հակառակը): Ավելին, երթեւեկությունը մարդու օրինապահության առաջնային եւ ամենացայտուն ցուցիչն է: (Նաեւ` ներքին հատկանիշների` ազնվության, հանդուրժողականության, մարդկայնության, պարկեշտության, չափավորության եւ այլն):
Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ։
