Երկար ժամանակ փորձեցի չանդրադառնալ թուրքական քարոզչամեքենայի՝ Ազնավուրի հետ կապված հայտնի պատմությանը, բայց, ոնց տեսնում ենք, «Posta»-ն չի հանդարտվում և շարունակում է այսպես կոչված «բացահայտումները»: Սակայն խոսքս ոչ այդքան թուրքական քաղաքականության մասին է, որքան նրա հայաստանյան «խոսափողների»:
Թուրքական «Posta» թերթը նոյեմբերի 2-ի համարում հրապարակեց «հարցազրույց» աշխարհահռչակ շանսոնյե, Շվեյցարիայում ՀՀ դեսպան Շառլ Ազնավուրի հետ, որն իբր արվել էր թուրք պրոդյուսեր Էրքան Օզերմանի կողմից Փարիզում, ուր Օզերմանը և Ֆրանսիայում Թուրքիայի դեսպան Հաքքը Աքիլը հանդիպել և զրուցել էին Ազնավուրի հետ: Ըստ հրապարակման՝ այդ հանդիպման ընթացքում Ազնավուրին հանձնվել էր նաև «Ոսկե սոսի» անվանումը կրող մրցանակ:
Այս հարցազրույցը առաջինն ամբողջությամբ թուրքերենից թարգմանվեց և արտատպվեց հայկական «Սիվիլնեթ» գործակալության կողմից: Կարճ ժամանակում այն հայաստանյան տարբեր շրջանակներում մեծ աղմուկ բարձրացրեց, իսկ Սիվիլնեթի համապատասպան հղումն էլ անհամար հաճախություններ գրանցեց:
Դրան հետևեց ՀՀ արտգործնախարարության մամլո խոսնակի մեկնաբանությունը, որով հերքվում էր Ազնավուրի` որևէ լրատվամիջոցին հարցազրույց տալը և մրցանակ ստանալը:
Սիվիլնեթը շարունակեց պնդել իր տեղեկատվության վրա` հաշված ժամերի ընթացքում կապ հաստատելով Օզերմանի հետ և ամբողջությամբ տեղադրելով հանդիպման վերաբերյալ նրա պնդումներն ու տրամադրած լուսանկարները: Թեման ավելի ուռճացվեց, հաճախությունները կրկնապատկվեցին, կրքերը թեժացան, արտգործնախարարությանը քննադատելը փեշակ դարձրած ֆեյսբուքիստները կրկին ի գործ անցան:
Բանը հասավ նրան, որ 90-ամյա Ազնավուրը ստիպված եղավ անձամբ հերքել շրջանառվող լուրերն իր ֆեյսբուքյան էջում և ստոր մանիպուլյացիա անվանեց թուրքական կայքի տարածած տեղեկատվությունը:
Մի քանի անգամ խայտառակվելուց և բացահայտվելուց հետո, սակայն, թուրքական կեղծիքի մեքենան չհանգստացավ. նոյեմբերի 9-ին նույն տխրահռչակ «Posta»-ի կայքում տեղադրվել է վերոնշյալ հանդիպման տեսագրությունը, որն ակնհայտորեն նախապես էլ թուրքական կողմից ծրագրվել էր հենց միայն հետագայում որպես ապացույց ներկայացվելու համար: Սակայն այդ «հուժկու» ապացույցը կրկին պտտվեց այն հրապարակողների դեմ, քանզի տեսանյութը դիտելով` ևս մեկ անգամ համոզվում ենք, որ Շառլ Ազնավուրին վերագրված խոսքերը հասարակ զրպարտանք են ու պարզապես չեն համապատասխանում իրականությանը: Իսկ ոսկեգույն հուշանվերն էլ ներկայացվել է որպես «Ոսկե սոսի» մրցանակ:
Փաստն այստեղ այն է, որ ռեստորանում հանդիպումը ներկայացնել որպես մրցանակաբաշխություն և հարցազրույց անբարոյականության դրսևորում է, իսկ հանդիպումից, առանց դիմացինի իմացության, ինչ-որ նախադասություններ վերցնելն ու դրանք աղավաղված հրապարակելը որպես հարցազրույց` հակահայ վարքագծի էժանագին պահվածք: Հուշանվերն էլ, որպես մրցանակի շնորհում ներկայացնելով, էլ ավելի է խորանում բարոյական անդունդը, ինչի մեջ հայտնվել է թուրքական քարոզչամեքենան Հայոց ցեղասպանության 100-ամյակի նախաշեմին:
Ինչ վերաբերում է Սիվիլնեթի գործողություններին, այս օրերի ընթացքում լրատվամիջոցը հնարավորություն ունեցավ բազմիցս անդրադառնալ հարցին` հանդես գալով թեմային ամբողջապես կամ մասնակի անդրադարձող 10 հրապարակումներով (տեղեկատվություն, վերլուծություններ, հարցազրույցներ): Իսկ փոխանցած գաղափարի մեխն այն է, որ Ազնավուրի հանդեպ տածած սերը պետք չէ խառնել դիվանագիտության հետ: Այո, միանշանակ, Շառլին սիրելը ոչ մի կապ չունի թուրքական դիվանագիտության հետ, եթե, իհարկե, կեղծիքի ու զրպարտանքի տարածումը կարելի է դիվանագիտություն անվանել:
Նաև, ինչպես միշտ, քննադատվում է ՀՀ արտգործնախարարությունն ու իշխանությունները` Ազնավուրին դեսպանի պաշտոնում նշանակելու համար:
Լիներ Ազնավուրը դեսպան թե ոչ, թուրքերը, միևնույն է, իրագործելու էին իրենց կեղծ ու այլանդակ մտադրությունները` մարդուն դավադրաբար ճաշի կանչելով ու հետը հաց կիսելով, իսկ այնուհետև` մեջքի ետևում զրպարտանքի ու ստորացման փորձեր անելով:
Իմիջիայլոց, ժամանակը չի փոխում ոչինչ: 1915թ. հայ մեծանուն գրող ու քաղաքական գործիչ Գրիգոր Զոհրապը նարդի էր խաղում Օսմանյան Թուրքիայի ոչ անհայտ քաղաքական դեմքերից մեկի` Թալեաթ փաշայի հետ, որի հետ տարիներ ի վեր մտերմիկ հարաբերությունների հետ էր: Դրանից հաշված ժամեր անց Օսմանյան բաշիբոզուկները հենց Թալեաթի հրամանով քարերով բարբարոսաբար ջարդեցին Զոհրապի գլուխը:
Ու այդքանից հետո Սիվիլնեթի վերլուծաբանները դեռ խոսում են ողբերգություն չսարքելու մասին: Իրական ողբերգությունն այստեղ այն է, որ թուրքական քարոզչամեքենան հեշտությամբ «խոսափողներ» է գտնում հայկական մամուլում` իր կեղծարար ձեռագրի տարածման համար: Ընդհանրապես, ապշեցուցիչ է այն հետևողականությունը, որով Սիվիլնեթն իրար ետևից հոդվածներ, հարցազրույցներ ու ֆելիետոններ է հրապարակում հարցի շուրջ` դիտումներ ապահովելով Ազնավուրի անձի շուրջ պտտվող թեման ուռճացնելուց։
